幼い命を守れ (Бяцхан амьдралыг хамгаалцгаая)

Сайн байцгаана уу.
Өнөөдөр TBS телевизээр ийм нэртэй нэвтрүүлэг үзлээ. Хөгжлөөр Монголоос минь хамаагүй илүү Японд хүртэл эмнэлгийн үйлчилгээ хүрэлцдэггүй ажээ. 2 жил хагасын өмнө, Ишикава муж. Ханиадтай байсан 8 сартай хүү халуун нь эрс нэмэгдэн, санаа зовнисон эцэг эх нь эмнэлэг хайсан боловч орой болсон байсан боловч эмнэлэг олдсонгүй, онгорхой байсан ч хүүхдийн эмч байсангүй. Мужийн хэмжээнд 4 хүүхдийн эмч ажилладаг байсан боловч хэнтэй нь ч холбогдож чадсангүй. Эцэстээ хүү энэ ертөнцийг орхин оджээ. Орчин үед залуу хос эцэг эхээсээ тусдаа амьдарч, заавар зөвлөгөөг нь авахад хэцүү болсон, хүүхдийн эмнэлэг нь ашиггүй байдаг зэргээс хувийн эмнэлэг цөөн байдаг зэргээс шалтгаалаад хүүхдийн эмнэлгийн хэрэгцээ ихэссээр байхад эмнэлгийн тоо цөөрсөөр байгаа ажээ. Хэрэглэгчдээ бодвол эмнэлгийн үйлчилгээг сайжруулж, 24 цагийн турш ард иргэдийнхээ эрүүл мэндийн манаанд зогсохыг тангараг өргөсөн эмч нараас шаардмаар...
Гэтэл юм гэдэг сайн муу 2 талтай байдаг ажээ. 1999 онд Тоокёод 44 настай нэгэн хүүхдийн эмч "Надад хүүхдийн эмчийн завгүй ажлыг цааш үргэлжлүүлэх бие сэтгэлийн чадал үлдсэнгүй" гэсэн зурвас үлдээгээд амиа хорложээ. Өдөр болгон илүү цагаар ажиллахын хажуугаар 7 хоногт дор хаяж 3 өдөр нь дуудлагад дарагдан гэртээ хонож чаддаггүй байж. Тэгэхээр эмч нарынхаа ажиллах орчинг ч сайжруулах тал дээр давхар анхаарч явахгүй бол болохгүй ажээ.
Японд ийм байдаг юм байна. Тэгэхээр Монголд ямар байдаг тухай бодохоос ч аймшигтай.


Өнөөдрийн мэдээ гэвэл, халамцуу залуусын ёс суртахуунгүй үйлдлүүд энэ жилийн насанд хүрсний баярын өдөр ч их гарчээ. Энэ нь хөгжингүй орнуудын залуус эрх танхил, элбэг хангалуун өсч байгаатай холбоотой. Хүсэл мөрөөдөлгүй, амьдралын төлөө тэмцэлгүй "үхээнц" ирээдүй өсч өндийж байна. Жаргал даахгүйн зовлон энэ юм даа.