日本社会の病

今月８日午後０時過ぎに東京・秋葉原で起きた通り魔殺人事件。
僕の就職先が秋葉原にあるが、今五反田にある会社に派遣されてて、事件当日も休日出勤の為五反田にいた。
その時土日も出勤し、平日は終電ぎりぎりまで働いて、日本社会が嫌になる位だった。全く私生活がないと言っていい位だ。そうすれば、人間はどうしても仕事イコール人生という状態にならざるを得ない。それで、仕事が上手く行かず、追い込まれた人がこの世が嫌いになるわけ。
幸い僕は日本人じゃないので、逃亡できる場所、母国がある。日本人にそんな逃げ場がないので、自殺等犯罪につながるのでは？
今回の秋葉原殺人事件の原因も日本社会自体にあると思う。日本人を犯罪に追い込む残虐な社会。現代日本社会の素顔である。
もう一つの原因は日本人の性格にある。日本人に本当の仲いい、何でも話し合える友達っているのかな？って疑問ある。自分が不幸に陥った時、何事も上手くいかなくなった時、一番頼りになるはずなのは友達や家族だと思う。しかし、現在の日本で家族の絆が薄れ、友達もない人が大勢いる。周りに人ばかりいるのに、孤島に一人ぼっちなような世界。
「他人に迷惑をかけたくない」という考え方自体が間違っているかもしれない。人間は赤ん坊の時から誰かの助けを借りて成長して、やがて力が付いたら自分も他人を助けていく、そして老後また他人の助けを必要とする運命なんだから。
「日本人よ、お互いを生きているうちに愛しよう」

Анхны алхам

Блогтоо бичлэг нэмэлгүй зөндөө удчихжээ. Энэ хооронд оюутны ширээнээс холдсон, шинэ амьдралын гараагаа эхэлж, орчиндоо дасч ядан бүдчиж явна.

25 насныхаа босгон дээр дээд боловсролтой болов. Дипломоо гардах мөчийг хайртай хүмүүс маань хуваалцсан болохоор тун их аз жаргалтай байлаа. Аав ээжийгээ бага ч болов баярлуулж, Япон орныг, хязгааргүй уудам далай тэнгисийг үзүүллээ.

3 сарын сүүлчээр 7 хоногийн хугацаатай Монголдоо очиж амарсан юм байна. Уржнан зунаас хойш очоогүй байсан учир ажилд орохоосоо өмнө эрч хүчээ сэлбэе гэж бодсон юм. Монголдоо үлдсэн ангийн найзууд маань нийгэмд байр сууриа олоод эхэлчихжээ. Нэг бодлын атаархмаар ч юм шиг...

Оюутны ширээнээс холдож, анхны алхмаа хийх нь хүний амьдралын чухал мөчлөгүүдийн нэг байх. Өнгөрсөн намар сургуулийнхаа MBA курст элсэх элсэлтийн шалгалт өгөхөөсөө бүр өмнө тэнцэхгүй бол ажилд орно гэж бодож байсан. Хэр тааруу сургуулийн магистрын курст ороод, тэтгэлгээ үргэлжлүүлэн авах боломж, бололцоо надад байсан, голч оноо маань ч гайгүй байлаа. Гэхдээ ажиллаж үзэж байж юуг гүнзгийрүүлж сурахаа дахин бодъё гэсэн бодол үргэлж дотроос хатгаастай.

Японы их сургуулиуд хүнийг нийгэмд л бэлдэх үүрэгтэй юм шиг байгаан. Амьдрал дахь "зуны амралт" гэж хүртэл нэрлэгддэг, оюутнууд нь янз бүрийн дугуйлан, клубт явж, цагийн ажил хийж олсон мөнгөөрөө аялж зугаалан, наргиж цэнгэн 4 жилээ өнгөрөөнө. Ажилд ороход эзэмшсэн мэргэжил нэг их нөлөөлөхгүй. Компаниуд хүнээ сонгож аваад, эхний хэдэн жил сургаад авчих учраас тэр. Хамгийн гол нь юм сурах чадвартай, нийгэмд өөрийгөө зөв авч явах чадвартай, хүнтэй харьцах чадвартай, хүсэл тэмүүлэл нь компанийн зорилгод нийцэж байх зэргийг харгалзан үзнэ. Тийм болохоор миний Японд өнгөрөөсөн оюутан нас минь надад хүнээс гоц гойд зүйл өгсөнгүй гэж бодох болсон билээ. Нэгэнт Японд ирж суралцсан бол ажлын талбарт гарахаас нааш хүссэн мэдлэг, чадвараа олж авах боломжгүй юм гэсэн дүгнэлтэд хүрсэн нь Японд байх хугацаагаа сунгах шийдвэр гаргахад маань нөлөөлсөн.

Японд ажил олгогчдын өрсөлдөөн ширүүн. Сургуулиа жил хагасын дараа төгсөх, түүхийгээрээ байгаа оюутнуудад ажлын байр амлацгаана. Япон оюутнууд дунджаар 50 орчим компанийг сонгож, ажлын ярилцлага, шалгалтанд ордог. Өгөөд л байна, өгөөд л байна. Өгөх тусмаа туршлагажаад, асуултад нь юу гэж хариулбал ярилцагчийнхаа сэтгэлд хүрэх тухай эрдэмд нэвтэрнэ. Тэгээд нааштай хариу хэлсэн компаниудаас сонгож ордог, тэгээд л амьдрал нь бараг шийдэгдэнэ дээ. Би тэдэн шиг олон компанид очоогүй, өөрийн сонирхдог салбар болох мэдээллийн технологийн томоохон компаниудаас ганц хоёрыг нь сонгож, ноднин хавар ярилцлаганд орсон юм. Дахиад жаахан хичээсэн бол эндхийн том компанид нэг орон тоо бөглөөд сууж байх боломжтой л байлаа. Гэхдээ яагаад ч юм том компанид зүгээр нэг эрэг шураг болж байснаас жижгэвтэр компанид орох нь надад зохих юм шиг сэтгэгдэл төрж эхэлсэн. Монголтой минь холбоотой байвал бүүр сайхан хэрэг биш үү.

Ингээд байж байтал Японд төгссөн, мэдээллийн технологийн инженерүүд нийлээд өнгөрсөн зун шинэ компани байгуулав. Удаан бодсоны эцэст анхны алхмаа тэнд хийхээр шийдлээ.

За тэгээд Монгол явж ирснийхээ маргаашаас л нэг япон компанийн төсөлд оролцохоор томилогдож, орон тоо бөглөөд сууж байгаа нь энэ. Оюутан байхдаа том том яриад л явдаг байснаас яг ингээд суугаад программ бичнэ гэж бодож байсангүй. Эзэмшсэн мэргэжил маань ч огт өөр.
Ямар ч байсан өөрийнхөө мэдэхгүй шахуу программын хэлийг мэднэ гэж хэлээд төслийн багийн гишүүн болчихсон, эхэн үедээ ч цагтаа тараад сайхан л байв. Төслийн эхний шат дуусах дөхсөн чинь байдал бишдлээ. Өнөө Зоригт чинь түмэн алдаа гаргаж, бантанг нь хутгаад орхижээ. Өдөр болгон сүүлийн галт тэргээр харьж, хагас бүтэн сайнгүй ажил руугаа шогших хэрэгтэй болов. Унаж байж бөх болдогчлон алдаж байж л сурдаг аж. Маш их юм сурч байна.

• Мэдээллийн технологийн ажил бол дэлгэц ширтэж суухын нэр биш, хамтрагчидтайгаа аль болох их ярилцаж, ойлголцох хэрэгтэй.
• Хийсэн зүйлээ заавал дахин шалгаж бай.
• Жижиг гэлтгүй залхууралгүй хийж байхгүй бол том алдааны үндэс болно.
• Төслөө бүхлээр нь ойлгохгүй бол өөрийн хариуцсан хэсгээ зөв хийж чадахгүй.
• Хийж буй зүйлсээ тэмдэглэж явах нь дараа дараагийн хүмүүст хэрэгтэй.
• Хэдэн код бичээд л болчихдог эд биш байна, санах ойгоо зөв ашиглах, чадлынхаа хэрээр бүх боломжийг тооцоолох гэх мэт чадвар шаардагдаж байна
  
• Цагаа зөв хуваарилах
• Ойлгохгүй, мэдэхгүй, чадахгүй байгаа зүйлээ харж суухын оронд мэддэг чаддаг хүнээс нь зөвлөгөө авах
• Ажлынхаа явцыг хувиар илэрхийлэх, дутуу байгаа зүйлсээ үнэлж чаддаг болох, хэдий хэр хугацаанд амжуулж чадах вэ гэдгээ тооцоолох
• Хүмүүстэй харьцаж, өөрийнхөө санааг хэлэхдээ зөв ойлгосон эсэхийг нь магадлаж байх
• Хамтрагсадтайгаа мэдээллээ хуваалцах

Арай гэж нэг юм төслийнхөө агуулгыг, яг юу хийх гээд хөлсөө урсгаад, хараагаа чилээгээд байгаагаа ойлгож эхэлж байгаа юмсан. Даанч нөгөө япон компани нь надад "ур чадвар муутай" гэсэн үнэлгээ өгчихсөн бололтой. Одоохондоо ч үүнтэй маргах аргагүй. Гэхдээ гарааны цэг хойно байх нь хамаагүй, ямар хурдтай, хаашаа гүйж байгаа нь чухал шүү дээ.

Япон улс Монголын "тусгаар тогтнолыг хүлээн зөвшөөрөв"

http://zorigt.blogspot.com/2008/01/blog-post_11.html
Дээрх бичлэгт бичиж байсан асуудал сая шийдэгдэв. Япончуудад уншуулахын тулд япон хэлээр бичиж, мөн япончуудын цуглардаг SNS сайт болох mixi-д бас тавьж байсан юм. Тус хэлтсийн Монголыг хариуцсан ажилтан Хаяаши гуайтай уулзахдаа ч бас хэлж үзэж байлаа.

Түүх сөхвөл, Япон улс нь Дэлхийн хоёрдугаар дайнаас хамаагүй өмнө, Зүүн Азийг нөлөөндөө оруулахаар санаархаж байх тэр үедээ Монголыг ч бас сонирхож, Гадаад Судлалын их сургуульдаа хүртэл монгол хэлний тэнхим нээж, Монголын түүхийг идэвхийлэн судалж байжээ. 20-р зууны эхээр Монголын тусгаар тогтнолын төлөө тэмцлийг ашиглан нөлөөгөө тогтоохоор зэхэж, Нармай Монголын засгийн газар гэгчийг хүртэл байгуулж байлаа. Тэр үед Монгол, Хятад хоёр нэгэн дээвэр дор багтаж байсан тул Гадаад Хэргийн Яамны Хятадын хэлтэс нь Монголын асуудлыг ч хамаардаг байв. Мэдээж Хятадыг "төвхнүүлэх" агуу үйл хэргийн хажууд жижигхэн Монголын хэргийг ганцхан хүн л хариуцах боломжтой тул тусад нь хэлтэс үүсгэх шаардлага ч байсангүй.

Он цаг улирсаар Монгол улс маань Нью-Йоркийн тэнгэрт далбаагаа мандуулж, НҮБ-ын гишүүн болсон ч "хөрөнгөтөн" улстай дипломат харилцаа тогтоохыг хүссэнгүй. Хүссэнгүй ч гэж дээ, "халамжлан хүмүүжүүлэгч" орос ах нар нь гадаад харилцааг маань бидний өмнөөс шийдэж өгч байлаа. Өнгөрсөн зууны далаад онд дипломат харилцаа бий болж, бага багаар хоёр орны харилцаанд "хавар ирж" байсан ч Япончууд Монголыг хариуцсан хэлтсийнхээ англи нэрийг л "Хятад, Монголын хэлтэс" болгож өөрчлөөд, албан ёсны нэр буюу япон нэрээ хэвээр нь үлдээж орхив. Үүнд Хятадад элэгтэй, эсвэл тэднээс хулчийдаг улс төрчдийн нөлөө их байлаа.

Ардчиллын салхи Монголд маань сэвэлзэж, арлын орныг монгол залуус маань бяр чадлаараа доргиох болсон үеэс эхлэн хоёр орны харилцаа хэзээ ч байгаагүйгээрээ сайжирч, улам "зузаарсаар" байгаа. Ийм нөхцөлд дипломат ёсыг бодолцож, Японы гадаад хэргийн яам 6-р сарын 25-нд нэгэн шийдвэр гаргажээ.

Энэ тухай тус улсын сонин хэвлэлүүд хэрхэн мэдээлэв?

Ёмиүри шимбүний мөн өдрийн дугаарт гарсан мэдээ:

"Гадаад хэргийн яам ойрын үед Хятадын хэлстийнхээ нэрийг "Хятад, Монголын хэлтэс" болгож өөрчилнө. Хятадын хэлтэс нь өдийг хүртэл Монголын асуудлыг хамаарч ирсэн бөгөөд Японтой найрсгаар харилцдаг улсуудын нэг болох Монголыг гадаад харилцаандаа онцгойлон анхаарч буйгаа илэрхийлэхийг зорьж байгаа аж.

Монголд хийгдсэн судалгаагаар "Хамгийн найрсаг харилцвал зохих улс"-аар Япон улс тодрох зэргээр Японтой тогтоосон найрсаг харилцаагаа хадгалах эрмэлзэлтэй байдаг. Энэ жил болох НҮБ-ын Аюулгүйн зөвлөлийн байнгын бус гишүүн орны сонгуульд Монгол улс нь Японыг дэмжихийн тулд нэрээ хүртэл татсан юм.

Асашёорюү, Хакүхо зэрэг сүмочид амжилттай барилдаж, Монгол улс нь Японы хувьд өдөр ирэх тусам ойртсоор байна" хэмээн дипомат загнасан байна.

Харин интернэт дэх "Иза" сонинд ингэж бичсэн байна:

"Гадаад хэргийн яам нь Ази Номхон далайн газрын Хятадын хэлтсийн нэрийг "Хятад, Монголын хэлтэс" болгож өөрчлөх болсон нь 25-ны өдөр мэдэгдэв. Хариуцсан улсуудынхаа нэрийг нэрэндээ оруулдаг олон улсын дипломат хэм хэмжээнд нийцүүлэхээс гадна найрамдалт орон Монголыг чухалчилж үзэж буйгаа харуулж буй хэрэг аж. 27-ны өдрийн засгийн газрын хуралдаанаар албан ёсоор батлагдаж, мөн өдрөөсөө хэрэгжиж эхлэх юм байна.

Хятадын хэлтэс нь Хятад, Монгол, Тайвань зэрэг улсуудыг хариуцдаг хэдий ч ганц улсын нь нэрээр нэрлэгдэх нь зохисгүй хэмээх шүүмжлэл их гардаг байлаа.

Монгол улсын ерөнхийлөгч Н.Энхбаяр тухайн үеийн ерөнхий сайд Ш.Абэтай утсаар ярихдаа, НҮБ-ын аюулгүйн зөвлөлийн байнгын бус гишүүний сонгуульд өрсөлдөхөө зарлаад байсныгаа Япон улсыг дэмжихийн тулд цуцалсан бөгөөд ингэснээр энэ намар болох сонгуульд Япон улс ялах магадлалыг улам нэмэгдүүлсэн юм. Засгийн газар энэ шийдвэрийнхээ талаар Монголын талд дуулгасан бөгөөд "Удаан хугацааны турш хүсэн хүлээж байсан зүйл биелсэнд баяртай байна" гэсэн хариу иржээ.

Тус хэлтэс нь англи нэрээ аль хэдийн "Ｃｈｉｎａ　ａｎｄ　Ｍｏｎｇｏｌｉａ　Ｄｉｖｉｓｉｏｎ" болгож өөрчилсөн ч албаны хүний яриагаар бол албан ёсны нэрэндээ Монголыг багтаах тухай эртнээс яригдаж байсан ч Хятадад элэгтэй улс төрчдийн эсэргүүцэлтэй тулгардаг байсан аж.

Энэ удаа ч эрх баригч намаас сонгогдсон парламентийн гишүүд дунд "Хятадын дургүйцлийг хүргэх вий" гэсэн болгоомжлол байсан ч уг шийдвэрийг дуулсан Хятадын тал "Японы дотоод асуудал тул коммент хийх шаардлагагүй" гэжээ"