Шинэ жилийн мэнд хүргэе

Миний блогоор зочилдог та бүхэндээ шинэ оны мэнд хүргэе.

2006 он миний хувьд алдаа дутагдал, амжилт ололт, хайр дурлал, гуниг баясал хосолсон он байжээ.
Ирээдүйн амьдралыг минь шийдэх алхмуудыг тавьсан он гэж хэлж ч болох юм. Хүмүүсийн итгэлийг алдах, өөртөө итгэл алдах ямар хэцүү байдгийг мэдэрлээ. Гэхдээ хүмүүст чадлаараа тусалж байвал бурхан харж үздэг юм байна, надад сайн найз нөхөд, түшиж тулах хүмүүс заяасанд баярлалаа.

Блог минь тун удахгүй 2 нас хүрэх гэж байна. Оны шилдэг блогийн 5-рт бичигдэхэд надад саналаа өгсөн хүмүүст баярлалаа гэж хэлээгүй яваа юм байна. Та бүхэндээ баярлалаа.

2007 онд улам ихийг хийж бүтээх болно. Тус тусын мөрөөдлөө, хүслээ биелүүлэхийн төлөө бүгд хичээцгээе.

Анхны хайрын амт

Гарчгийг хараад Зоригт хайрынхаа тухай ярих нь гэж горьдсон бол талаар болжээ. Монголын айрагнаас гаралтай хит бүтээгдэхүүн Кальписын тухай өгүүлэх гэж буй минь энэ.

Кальпис уух кабаре бүжигчин хүүхэн минь
Анхны хайрын амтаа битгий мартаарай

Дэлхийн хоёрдугаар дайн дууссанаас хойш дөрвөн жил өнгөрч, япончууд энхтайван амьдралдаа дөнгөж дасч эхэлж байсан цаг. 1949 оны зун Тохо кино компанийн бүтээл "Гинзагийн кабаре бүжигчин хүүхэн" хэмээх мюзикл гарчээ. Шима Коожи найруулж, гол дүрүүдэд нь алдартай жүжигчид тоглосон уг мюзиклд Японы зугаа цэнгээний төв Гинза дайны дараа дахин сэргэж, нарс мод дахин цэцэглэж, америк цэргийн жийпнүүд үүгээр түүгээр хөлхөлдөн, эмэгтэйчүүдийн хувцас нүд гялбам өнгөтэй болсон тэр үеийн Гинзагийн амьдралыг харуулсан юм.

Кино нь хит болохын зэрэгцээ дуу нь мөн өргөн дэлгэрчээ. Гайхам сайхан аялгуунд нь уярсан америк цэргүүд нутагтаа очсон хойноо ч сонссоор байсан гэдэг.

Дууны 4-р бадаг нь ийм үгтэй.
Кальпис уух кабаре бүжигчин хүүхэн минь
Нэг хундаганд хоёр соруул байх
Анхны хайрын амтаа битгий мартаарай
Энэ дууг яаж ч бодсон гайхалтай реклам ажгуу.

20-иод жилийн дараа Кальпис компанийн захирал, үүсгэн байгуулагч Мишима Кайүн (三島海雲)-ээс энэ талаар лавлаад сонирхолтой хариу авсан юм. Уг дууны талаар Тохо кино компаниас ямар нэгэн холбоо бариагүй ажээ. Дуу бичлэгийн студиэс нь дараа нь холбоо барьж, харилцан бие биеэ сурталчлах гэрээ байгуулахыг хүсэхэд мань захирал татгалзсан хариу өгчээ. Хожим ёс алдсанаа ухаарсан Мишима дуутай холбоотой хэдэн арван хүнийг урьж, нижгэр хүлээн авалт хийж. Тэр нь хоол хүнс хомс байсан дайны дараах хүнд хэцүү үед том бэлэг байлаа.

"Нухацтай бодсон чинь тэр дуу шиг манай компанийн сайн сурталчилгаа үгүй байлаа. Тэгэхээр миний татгалзсан нь дэндүү ёс алдсан хэрэг" хэмээн Мишима өгүүлжээ.

Мөрөөдөл өвөрлөн Хятад, Монголд очсон ч
Манж гүрэн мөхөж, хүсэл нь талаар болсон нь

Ийнхүү хит дууны шүлгэнд дурьдагсдан Кальпис умдааг бүтээсэн Мишима Кайүн 1878 оны 7-р сарын 2-нд одоогийн Осака хотын Мино дүүргийн нутагт, Кёогакүжи сүмийн 13 дахь залгамжлагч Мишима Хоожоогийн ууган хүү болон мэндэлжээ. Кёогакүжи нь уулаас хамжлага ард цөөтэй ядуу сүм байв.

Кайүний ходоод, амьсгалын замын эрхтнүүд нь сул төрсөн бөгөөд ээрүү байсан тул 5 нас хүртлээ бараг ярьж чаддаггүй байжээ.

Кайүн сурлага сайтай байсан хэдий ч сургуульд дасалгүй, 3 ч сургууль сольсны эцэст бага сургуулиа төгсөлгүй гарч, ханзны дугуйланд суралцжээ.
16-тайдаа Кёотод шилжин суралцаж байхдаа хожим алдартай сэтгүүлч болсон Сүгимүра Коотароогоор англи хэл заалгаж байв. 22-тойдоо Ямагүчи дахь дунд сургуульд англи хэлний багшаар ажиллах болсон боловч 3 жилийн дараа өөрийг нь гайхалтай учралууд хүлээж буй Бээжин рүү явжээ.
Нэг жил япон, англи хэл заангаа хятад хэлийг шамдан үзэж амь зууж байсан Мишима нэг найзтайгаа хувь нийлүүлж гадаад худалдааны компани байгуулсан юм.
Тэгж байтал Орос-Японы дайн эхэлж, Мишима Монгол нутгийн гүн рүү явж цэргүүдийн унаа болох хэдэн зуун морь худалдан авсан нь Монголтой холбогдох шижим болжээ.

Дайны дараа монгол хонины арьсыг боловсруулж, ноосыг нь экспортолбол ямар вэ гэсэн санал хүлээн авч (Монгол Япон нь эдийн засгаар найрсаг харилцаатай болох нь улс төрийн хувьд ашигтай байв) Бээжинд буцаж очин, хуучин компаниа татан буулгаад, хөрөнгө цуглуулан Монголыг зорьжээ. Их хүрээний том ламаас Тоокёо хотын газар нутагтай бараг тэнцүү хэмжээний газар авч, малын фирм нээв.

Даанч удалгүй Монгол, Хятадад хувьсгал гарч Манж гүрэн мөхсөнөөр түүний ажил хэрэг нуржээ.

"Анхны хайрын амт"-ыг бий болгосон
Монголд амьдарсан туршлага

1915 онд Мишима 13 жилийн дараа төрсөн нутагтаа хөл тавилаа. Тэр үед Япон орныг өөрчилсөн алдарт Мэйжигийн хувьсгалын нөлөө хэвээр, залуучууд эх орноо гэсэн оргилуун сэтгэлээ гээгээгүй л байлаа. Мишима ард түмнийхээ эрүүл мэндэд хэрэгтэй хүнсний бүтээгдэхүүн бий болгоё хэмээн сэтгэл шулууджээ. Эрс тэс уур амьсгалд амьдардаг монголчууд хүч чадалтай байдгийн нууц нь тун энгийн. Тэд адууны сүүг сааж аваад томоос том хөхүүрт хийж, хэдэн зуу дахин бүлж айраг болгон уудаг. Энэ нь сүүнд агуулагдах сүүний хүчлийг задалж, хүчиллэг (газтай) ундааг бий болгодог аж. Айраг нь хүний дотор эрхтэнд байх элдэв муу нянгуудыг устгах чадалтай. Монголчуудын хэдэн мянган жилийн ухаан шингэсэн айргийг ашиглан бизнес хийе хэмээн сэдсэн нь тэр. Зөвхөн айраг ч биш, ааруул байнга хэрэглэж байсныхаа хүчинд багадаа сул байсан Мишимагийн бие илааршсан бөлгөө.

Ийнхүү юун түрүүнд "Дайгоми" (Жинхэнэ амт) хэмээх тос үйлдвэрлэсэн нь сайн зарагдаж, нийлүүлэлтийг ихэсгэж чадаагүй учир хэсэг хугацааны дараа үйлдвэрлэхээ болив. 18 литр сүүнээс 1.8 литр ч хүрэхгүй тос гаргаж авдаг байлаа. Сүү их хэмжээгээр олдохгүйн зэрэгцээ гарч буй үлдэгдэл сүүг яах вэ хэмээн толгойгоо удаан гашилгажээ. Үй түмэн оролдлого, туршилтын үр дүнд гайхамшигт умдаан бий болсон юм. Сүүгээ бүлж хийжүүлээд, кальци, элсэн чихэр нэмж дарахад бий болдог уг умдааг кальпис хэмээн нэрийджээ (Кальци + санскрит хэлний жинхэнэ амт хэмээх утга бүхий сарпирманда гэдэг үгний пир-г авч, хэлэхэд эвтэйхэн болгохын тулд кальпис болгосон)

1919 онд Кальпис умдаа зах зээлд гарав. Сурталчилгаандаа бодож олсон өгүүлбэр нь "Анхны хайрын амт". Чихэрлэг, бас исгэлэн анхны хайр.
Тэр үед кальпист хүүхдүүд их дуртай байсан тул ийм өгүүлбэр хэрэглэж рекламдах нь зөв эсэхэд эргэлзэж байсан боловч "Анхны хайрын амт гэж юу вэ?" хэмээн асуувал "Кальписын амт" гэж хариулахад болох юм байна гэж бодсон нь зөв байжээ. Рекламны зургийг харин германчуудаар зуруулав. Дайнд ялагдсан ядуу оронд 1-р байр нь 1000 иений шагналтай зургийн уралдаан зарлаж (тэр үед 1 иен 1000 тэрбум марктай тэнцэж байв), зурагт хуудасны бүтээлийг сонгожээ.

Амьд реклам болохын тулд
Би өөрөө 99 наслах болно

Кальпис хэрэглээд хүн эрүүл байдаг гэдгийг батлахын тулд Мишима 99 нас хүртлээ энх тунх байж, компаниа удирдана гэсэн зорилт тавьжээ. Үүнийг тухайн үеийн Кальписын рекламуудаас харж болно.

Харамсалтай нь зорилгодоо хүрэхээс хоёрхон жилийн өмнө өвгөн захирал нас нөгчжээ.

Эх сурвалж: "Түүхийн цуврал №77. Бизнесменүүдийн намтар: Мөрөөдөл, нулимс, тэмцлийн түүхүүд. 2-р боть" Гаккэн компани, 2005 он (`創業者列伝：夢と涙と挑戦のドラマ２、学研)

Хөл минь газар хүрэхгүй...

Цаг хугацаа гэдэг Бушхүүгийн харвасан сум шиг юм аа. Хаврын баярын хоёр өдөр хүнд камер барьж халуун наранд өдөржин зогссон маань саяхан мэт. Үс минь ч урт байж, яг кино найруулагч шиг харагджээсэн гэнэлээ. Харин одоо бол эрс шинэчлэл явагдцан. Нэг л мэдэхэд өвөл болоод, шинэ жилийн уур амьсгал ч орчихсон байдаг...

Зарим нэгхээн хүмүүс мэдэхгүй байж магад. Хаврын баяр хэмээх эндхийн монголчуудын баярын бэлтгэл ажил хагас жилийн өмнөөс эхэлдэг юм. 50 мянган хүн цуглуулдаг гэжугаа. Иймэрхүү их хөлийн газарт "бөмбөг дэлбэрвэл аюултай" гэж... Тэхдээ цэнэгтэй бөмбөгийг нь жилийн жилд япончууд атгаж гүйгээд байдаг уламжлалтай. Энэ жил оюутнууд маань асар эрч хүчтэй байгаа болохоор бут авна аа. Юутай ч 2007 оных нь вэб хуудсыг нь эхлүүлчихлээ. Зарна шүү гсн.

Шинэ жил маань ч болохжийн. Болзоонд явах сайхан даа. 好きな子と一緒なら尚更... Сагсны тэмцээний бэлтгэлээ болзоонд явж хангажийн чэкшэк. Атаархаад цагаан хэл ам хүргэчүүзэй.

Энэ бичлэгийг хэн бичсэн болохыг таагаарай гсн. :-P

Блог нээх алхмууд...

Блог яаж нээх вэ гэсэн асуултууд их ирж байгаа тул бяцхан зөвлөгөө бичихээр шийдэв.

Блог нээхэд компьютерын мэдлэг огт шаардахгүй. Танд өөрийн үзэл бодлоо бусадтай хуваалцахыг хүсч буй сэтгэл байхад л хангалттай. Гүүгл блоггер луу ороход тань доор үзүүлсэн дэлгэц харагдана.
Та гүүгл мэйл буюу gmail-ийн хаягтай бол түүнийгээ ашиглан нэвтрэх боломжтой. Хэрвээ тийм хаяг байхгүй бол хэн нэгэн танилаасаа gmail-ийн урилга илгээхийг хүсээрэй. Уг нь бета блоггер биш, хуучин блоггерт гүүгл хаяггүй байсан ч бүртгүүлж болдог л доо. Гэхдээ компьютер сайн мэддэггүй хүнд блогоо янзлахад бага зэрэг төвөгтэй учраас gmail-тэй болж авсан хойноо блог нээхийг санал болгож байна.

За тэгээд блоггерт бүртгүүлчихлээ. Одоо блогоо нээцгээе. Бүртгүүлсэн хаягаараа ороход дээд хэсэгт нь Create new blog гэсэн товч байгаа. Түүн рүү ороход дараахь дэлгэц гарч ирнэ.
Blog title гэдэг нь таны блогийн дээр харагдах хэсэг (Миний блогийн хувьд Today гэж оруулсан гэсэн үг). Blog address гэдэгт хэрэглэгч таны блогт очиж үзэхийн тулд хэрэглэгдэх хаяг. Ингэснээр таны шинэ блог www.таны оруулсан нэр.blogspot.com гэсэн хаягтай болох юм. Check availibility гэдгээр таны хүссэн нэр ашиглах боломжтой эсэх (өөр хэн нэгэн өмнө нь ийм нэртэй блог нээсэн байх магадлалтай)-ийг шалгана. Хэрэв боломжтой байвал та доор нь гарах үсгүүдийг хуулж бичээд, Continue товчийг дарахад л хангалттай.

Ингэсний дараа блогоо хүнд харагдах байдлыг нь тохируулах дэлгэц гарч ирнэ.
Зөвхөн өөрт таалагдсан биш, бусад унших хүмүүсээ ч бас бодолцож template буюу блогийн загвараа сонгохыг хүсье. Дээрх зургийн баруун дээд хэсэгт харагдаж буй хар дэвсгэртэй блог уншихад хэцүү байдаг тул сонгохгүй байсан нь дээр байх. Тэгээд аль нэг загварыг сонгоод, Continue товчийг дарахад таны блог бэлэн болж, интернэтэд байрлах болно.

Та одоо блогтоо бичлэг оруулах л үлдлээ. Блогоо нээсэн хойно харагдах байдлыг нь бага зэрэг өөрчилж, гангалах зэргийг Settings хэсэгт орж гүйцэтгэх боломжтой.

Эцэст нь дурьдахад та өөрийн блоггерын хяналтын дэлгэцийг зөвхөн англи биш, франц, герман, испани, португал, итали, япон, солонгос, хятад хэл болгож солих боломжтой.

Амжилт хүсье.

One more time, one more chance

Цахим Монгол

"Өнөөдөр" сонины өчигдрийн дугаарт блоггер анд, сэтгүүлч Б.Галааридын бичсэн нийтлэл хэвлэгджээ. Та гарчиг дээр хулганаараа товшиж уг нийтлэлийг унших боломжтой.

Анд маань "загатнасан газар маажиж" өгсөн тул өөрийн бодлоо хэльюү гэж бодлоо.

Мэдээж "Суусан цэцнээс явсан тэнэг дээр" гэгчийн үлгэрээр Америкт суралцаж юм үзэж, нүд тайлаад ирсэн хүмүүс эх орондоо ганц ч болтугай хэрэгтэй үг тээж ирсэн нь олзуурхууштай. Даанч суурь нь дэндүү намхан байсан учраас ард иргэддээ компьютерыг нь бэлдэж өгөхөөс ажлаа эхлэх ёстой гэж мань хүмүүс бодсон нь лавтай.
Тэгээд засгийн эрхэнд гармагцаа хэрэгжүүлсэн хөтөлбөр нь "Цахим Монгол". Айл бүрт компьютер, айл бүрт интернэт. Сайхан л сонсогдож байна.
Гэхдээ асуудал бага зэрэг ярвигтай байлаа. Тэр үед энэ жилийн төсөвтэй ялгаатай нь ядуу ард иргэддээ битгий хэл, их хурлын 76 маань өөрсөддөө олигтойхон шиг мөнгө хуваагаад авчих бэл бэнчингүй байсан тул "Нүглийн нүдийг гурилаар хуурна" гэгч л болоод дуусав. Энэ тухай Асуулт самбарт Morpheus M. хэмээх гишүүний бичсэн "Сайн хийгээд саар мэдээ: 250$-т бид юу авах вэ?" хэмээх бичлэгээс олж унших боломжтой.
За тэгэхээр байдал ямар байгааг та бүхэн ойлгосон байх. Хүмүүстээ хямдхан компьютер тарааж байгаа нь энэ гээд хамгийн энгийн хэрэгцээ хангахтай үгүйтэй л зүйл тараасан болж таарах нь.

Цаашлаад интернэт гэвэл бүр ч хэцүүднэ. Монголын ихэнх интернэт хэрэглэгчид утасны шугамаар дамжин интернэтэд холбогддог. Та Монголд интернэт ашиглаж үзсэн бол яст мэлхий шиг удаан холболтоор мэйлээ шалгах гэж үстэй толгойгоо зулгаах вий. Ийм байхад аутсорсингийн тухай саналтгүй. Зүй нь гишүүн бүрт 250 саяыг өгч цатгалан гэдсийг нь унжуулж байхаар ядаж шилэн кабелиа байг гэхэд ADSL сүлжээг иргэддээ хүргэж, хямдхан бөгөөд хурдан интернэттэй болгох хэрэгтэй байсан юм даа. Өнөөдөр би Японд байгаагийнхаа буянаар сард 30 доллараар (Иргэдийнх нь орлоготой харьцуулахад энэ бол дэндүү хямдхан эд л дээ) секундэд 100 мегабайт хурдтай байнгын холболт бүхий интернэт хэрэглэж байна. Үүнийг чинь л аз жаргал гэдэг юм ш дээ.

Өсвөр насныхны хувьд интернэтээр чатлах, мэйл шалгах, ганц хоёр болсон болоогүй сайтаар ороод гарах нь түгээмэл. Үүнийг бичигч би ч гэсэн цагтаа арван хурууны өндгөө эвэрштэл киборд нүдэж, чатладаг байлаа. Англи хэлгүй, дээрээс нь монгол хэлээрх сайтууд маань ихэнх нь хэт зугаа цэнгэл хөөж чамирхсан, эсвэл хэт улс төржиж албан ёсжсон сайтууд байдгаас дэлхийн хөгжлөөс хол хоцроход хүргээд байна. Мэдээж гадаад хэлээ сайн сурж байхгүй, хохь чинь гэж хэлэх хүн гарч ирэх ч, хүн гэдэг эх хэлээрээ л хамгийн сайн ойлгодог учраас гадаад хэлийг хэчнээн сайн сурлаа ч түүгээр авах мэдээлэл нь эх хэлээр авах мэдээллийн хурдыг гүйцнэ гэдэг хэцүү. Тиймээс л би монгол хэлээрх контентуудыг баяжуулмаар байна гэж википедиадаад сууж байгаа юм.

Уг нь эрх мэдэлтнүүд маань болгоож, иргэдийнхээ тархинд юм үлдэхүйц хөтөлбөрүүд санаачлаад хэрэгжүүлбэл массын боловсрол суга өсөөд л ирнэ. Жишээ нь, интернэтэд википедиатай дүйцэхүйц монгол хэлний нэвтэрхий толио байг гэхэд тайлбар толь хийгээд тавьж болмоор доо. Массын боловсрол өсөхтэй зэрэгцээд дэлхийд өрсөлдөхүйц түвшний боловсон хүчнүүд олшрох нигууртай бөлгөө.

Цахим хувьсгалын үр шимийг монголчууд маань хүртэж, мөр бүтэн гэдэс цатгалан явах цаг удахгүй ирнэ гэж итгэнэм.

Маркстрат

Семинар дээрээ маркетингийн симуляц тоглоом тоглож буй гэж дээр нэг бичлэгтээ дурьдаж байсан. 11 үе тоглох ёстой уг тоглоомын маань 6 үе нь дуусаад байна. Одоогоор "манай ертөнц" дэх 5 компанийн хувьцааны үнийн өөрчлөлтийн график иймэрхүү л байна.

Хамгийн муу үзүүлэлттэй байж байгаад, одоо эрс өсч буй I компани нь манайх юм байгаан. Надаас гадна нэг япон, нэг тайвань охин байдийн. Эхэн хэсэгтээ яагаад ингэж муу байв аа гэдгийг ярина гэвэл их урт түүх болно. :P

Ер нь анхнаасаа манай 2 брэнд хямдхан, ашгийн хувь багатай байсийн гээд өөрсдийгөө өмөөрчвөл яасийн. Эхний үед R&D хийх эрх аль ч багт байхгүй байсан болохоор төсвөө сурталчилгаа, борлуулалт, зах зээлийн судалгаанд зарцуулаад таарав.

Харин 2-р үед "компанийн маркетингийн алба" гэж нэрлэхэд хэцүү шийдвэрүүд гаргасан нь хэдэн үе дараалан адагт явах шалтгаан болсон доо. Юуны өмнө бусад багууд R&D-д мөнгө зарцуулж, хуучин брэндээ сайжруулан, шинэ брэнд бий болгож байхад бид хээвнэг сурталчилгаа, борлуулалтынхаа зардлыг асар ихээр өсгөж суувай.

Болохоо байснаа мэдсэн бид 2-р үе дууссаны дараа өмнө нь энэ тоглоомыг тоглож байсан нэг сэмпайгаар хичээл заалгаж, стратегиэ үндсээр нь өөрчлөв. Юуны өмнө ашиг олж шалиагүй тул төсөв багатай байсан, тиймээс бүсээ чангалж байгаад байгаа 2 брэндээ сайжруулж, таргет болох сегментдээ улам ойртуулсан. Тэгээд гайгүй ашиг олж ирээд, 6-р үед баячуудад зориулсан нэг шинэ брэнд хүртэл гаргаж амжсан нь хувьцааны үнэ ингэж эрс өсөхөд нөлөөлсөн байх.

Одоо дахиад 5 үе үлдэж байгаа. Хувьцааны үнэ нь манайхаас илүү байгаа 2 компани шинэ бүтээгдэхүүний зах зээлд нэвтэрч, анх байсан зах зээлд буй бараанууддаа хангалттай мөнгө хаяж чадахаа больж ирж буй, дээр нь эхний хагасын тайландаа бид цаашдаа уг шинэ зах зээлд нэвтрэх бодлого барьж буй гээд бүлт үсэрсэн чинь нөхөд итгээд, нөгөө зах зээлдээ илүү мөнгө зарж эхэлж байх шиг байна лээ. Шанс даа. :D
Тэхдээ "баяжаад" ирсэн чинь шинэ зах зээл ч бас амттай харагдаж байна лээ. Тоглоом улам л сонирхолтой болж ирж байна даа.

Прада өмссөн чөтгөр

Киноны тухай танилцуулдаг нөхдийн бичлэгийг байнга амтархан уншдаг болохоор өөрөө ч гэсэн хааяа бичмээр санагдаад байдаг юм. Өнгөрсөн наран гаригт театрт "Прада өмссөн чөтгөр"-ийг үзэв. Үзсэн оройноо япон хэлээрх тэмдэглэлдээ бичтэл, найз нарын маань үлдээсэн сэтгэгдэл гэвэл "Энэ киног үзээд брэнд хувцас өмсч үзмээр санагдсан", "Гол дүрийн жүжигчин хүүхэн нь янзтай хөөрхөн" гэх мэт. Харин надад тэс өөр зүйлс санагдсан. Би тийм этгээд хүн юм болов уу?

Хүн үргэлж хувьсан өөрчлөгдөж байдаг. Хэзээ ч би ийм хүн болохгүй гэж тангарагласан атлаа цаг хугацаа өнгөрөхөд түүнийхээ боол болж, өнөөх л "чөтгөр"-үүдийн нэг болсон байх нь олон. Та өөрийгөө аз жаргалтай байна гэж бодож байна уу? Энэ таны хүсч байсан зүйл мөн үү?...

Энди бол алдартай брэндийн хувцасны төлөө амиа өгөхөөс буцдаггүй улсуудыг ойлгодоггүй, найз залуу болон найз нартаа хайртай энгийн л нэг даруухан бүсгүй. Сэтгүүлч болох мөрөөдөлдөө хөтлөгдөн Стэнфордын их сургуулийг орхисон тэрээр "Runaway" хэмээх хувцас загварын сэтгүүлийн ерөнхий эрхлэгчийн туслахаар ажиллахаар болно. Энэ үедээ тэр "чөтгөр"-ийн дор ажиллах болж байгаагаа огт мэдсэнгүй. "Runaway"-н эрхлэгч Миранда бол ажилтнууддаа магтаалын үг огт хайрладаггүй, алдар нэрийн төлөө юугаа ч хайрлахаас буцахгүй адайр ааштай нэгэн. Гэхдээ л уг сэтгүүлд ажиллах нь мянга мянган бүсгүйн мөрөөдөл байдаг.
Угийн хэрсүү Энди хэсэг хугацааны дараа "чөтгөр"-ийн итгэлийг хүлээх болно. Учир нь Энди өөрөө ч мэдэлгүйгээр түүнтэй адилхан болсон байлаа. Хайртай хүндээ цаг гаргахаа больж, амжилтын төлөө юугаа ч үл хайрлах болтлоо өөрчлөгдсөн өөрийгөө тэр Мирандад "Чи надтай яг адилхан" гэж хэлүүлэх хүртлээ огт анзаардаггүй.

Хийсвэр ертөнцийн иргэд нэмэгдсээр...

Интернэтэд оршин тогтнох хийсвэр ертөнц Second Life Америкт ид шуугиан тарьж буй. Уг сайтын хэрэглэгчид виртуал ертөнцөд өөрийгөө төлөөлөх "хүнэнцэр"-ийг бүртгүүлээд, концерт үзэж, наймаа хийж, байшин барьж, баяжиж болно.

Энэ ертөнц аль хэдийн сая гаруй оршин суугчтай болсон тул томоохон зах зээл болж, компаниудын хараанд аль хэдийн өртжээ.
Ниссан компани тэнд томоохон эзэмшил газартай болоод, өөрийн машинуудаа зарж, сурталчилж, унаж үзэх боломж олгож байна. Нэгэн зочид буудал тэнд шинэ зочид буудал бариад, хэрэглэгчдийнхээ саналыг авч сайжруулсаар, түүнтэйгээ яг адилхан загвартай барилга бодит ертөнцөд барьсан байна.

Тэр ч байтугай дуучин Бен Фолдс өөрийгөө "хувилаад", хийсвэр ертөнцөд концерт тоглон мөнгө "хүүдийлсэн" гэнэ лээ.

Энэ ертөнцийн мөнгөний нэгж нь Линден доллар (300 линден доллар нь нэг америк доллартай тэнцэнэ). Тэнд олсон орлогоороо амьдралаа залгуулаад явах сүйхээтнүүд ч гараад ирсэн тул татварын асуудал ч босч, одоо хууль болох шатандаа яваа юм байна.

Өөрөөр хэлбэл, виртуал ертөнцөд эдийн засаг үүсээд, хөгжөөд эхэлчихжээ. Тун удахгүй бодит ертөнцийн эдийн засгийг виртуал ертөнцийнх давах нь ойлгомжтой. Тэгэхээр монголчууд минь, энэ хоосон орон зайг эртхэн эзэлж авсан нь улсын минь ирээдүйг гэрэлтэй болгоно гэж би бодном. Газраа ухаад баяждаггүйг Аргентин, Чили мэтийн улсууд харуулчихсан, харин бид хүндээ найдаж хөгжих ёстой. IT - Монголын ирээдүй юм аа.

Бодит ертөнцөд би царай муутай, цалин багатай байж болно. Цаана чинь "бурхан болоогүй" хэрнээ хоёр дахь амьдралаа эхлүүлэх боломж гарчихаад байна. Хоёр дахь "би" гайхалтай сайхан залуу болж төрөөд, баяжаад, намайгаа тэжээчих ч юм билүү. Хамгийн гол нь энэ бүхэн зүүд, солиорол биш ажгуу.

11-р сар

Өнгөрсөн сар миний хувьд амжилт бүтээл муутай, дэмий өнгөрөөсөн сар байлаа.
Такао ууланд авирсан, ах маань ирж, Японыг үзүүлж байгаа нь энэ хэмээн Сайтама, Тоокёо, ,Чиба, Канагава хавиар баахан таваргасан, Монгол википедиагийн админаар сонгогдсон, семинарынхантайгаа цуг Кообэ орж, Кообэ их сургуулийн маркетингийн нэгэн семинарын оюутнуудтай "Луй Видон"-ы Япон дахь маркетингийн бодлого зөв эсэх талаар мэтгэлцэж ялсан, ЯМОХ-ын удирдах зөвлөлийн гишүүнээр улиран сонгогдсон. Ингээд л гүйцэх шив.

Блогтоо хэд хэдэн бичлэг нэмэхээр эхэлсэн боловч нэг л онгод орохгүй, драфтлаад орхичихсон байгаа. Тэгж байгаад гүйцээнэ дээ.

12 сар болж, өрөөндөө халаагуур залгахгүйгээр байж суухын аргагүй хүйтэрчлээ. Гадаа зул сарын баярын уур амьсгал аль хэдийн орчихсон, хосууд хөтлөлцөж алхаад л...


Японд сурдаг оюутнуудтайгаа ярилцаад, суралцаж буй мэргэжлээрээ сурсан мэдсэн зүйлсээ бусадтайгаа хуваалцъя гэж тохироод, нэгэн блог нээсэн. Одоохондоо бусад маань бичлэг нэмээгүй л байна. Гэхдээ тун удахгүй янз бүрийн сонирхолтой бичлэгүүд нэмэгдэж эхлэх биз ээ.
Хаяг нь www.erdem-yamoh.blogspot.com
Энэ нь яваандаа ижил төстэй мэргэжлээр суралцаж буй оюутнуудын бүлгэмүүдийг бий болгох зорилготой юм.

Инамори өвөөгийн дугуйлан

Миний өмнө нь танилцуулж байсан Cambria Kyuden хэмээх нэвтрүүлгийн 10-р сарын 16-ны дугаарт, ЭМОС клубээс "Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл" номыг нь орчуулан гаргасан Инамори өвөө оролцов. Сүүлийн хэд хоног хичээлээсээ болж жаал стрессдээд, гутранги байдал ханхалсан бичлэг үйлдвэрлэн Инамори өвөөгийн тухай бичихээ мартаад удчихлаа.

Компани гэдэг хэний өмч вэ гэдэг асуултад ихэнх хүн хувьцаа эзэмшигчдийн өмч гэж хариулдаг, орчин үед ч бараг бүх компаниуд (том) хувьцаа эзэмшигчдийн эрх ашгийн төлөө ажилладаг. Харин Инамори Казүо, түүний байгуулсан компаниуд, бизнес удирдлагын дугуйланд нь сууж, лекцийг нь сонссон, номыг нь уншсан бизнесмэнүүд "Компани гэдэг ажилтнуудын өмч юм" гэдэгтэй санал нийлдэг. Энэ үзэл нь ч тэднийг амжилтад хүргэж буй.

Кёосэра корпораци (Монголчуудын бичиж дадсанд тохируулан "Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл" номд Киосэра гэж буулгасан боловч уг дуудлага нь Кёосэра юм) ажилчиддаа ширээний ном болгохыг шаарддаг "Кёосэрагийн философи" гэдэг нимгэн улаан номтой юм байна. Ажилтнууд нь ч ажилдаа дарагдаад стресст орох, яах гэж ажиллаж байгаагаа мэдэхээ болих гэх мэт гутранги байдалд орох үедээ уг номыг уншиж мартсанаа санаж, шинэ мэдрэмж, шинэ эрч хүч авдаг аж.
Кёосэрагийн ажлын нэг өдөр бүх ажилчдын өглөөний мэндчилгээгээр эхэлж, дараа нь амёбуудын дотоод зөвлөгөөн хийгээд тус тусын ширээний ард сууцгаадаг. (Амёб хэлбэртэй бизнес удирдлагын талаар "Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл" номд дурдагдсан буй. Товчхон хэлбэл, санхүүгийн тооцоо нь тусдаа байдаг жижиг жижиг нэгжүүдэд компаний хувааж ажиллуулах арга).

Инаморигийн бизнес удирдлагын дугуйлангийн сурагчдаас нь амжилттай яваа жишээ ч хэд хэд гарав.

Японд хуучин номын дэлгүүрийн хамгийн том сүлжээг бий болгосон Book off-ийн захирал л гэхэд ажлын талбар буюу дэлгүүрээр байнга хэсч, тэнд ажиллаж буй ажилчдынхаа санал бодлыг сонсдог.

Asuku Corporation л гэхэд амёб хэлбэрээс санаа авч, компани дотроо мөнгийг орлох цаас хэвлүүлж (сонирхолтой нь бүх "дэвсгэрт" нь Инаморигийн зурагтай байлаа), ажилтнууд нь компани доторх гүйлгээг уг "мөнгөөр" хийснээр алхам тутамдаа мөнгөтэй харьцаж буйгаа мэдрэрч, ажлын бүтээмж нь дээшилсэн.

Тоокёо хотын Шибүя дүүрэгт байрлах нэгэн компани "өвөө"-гийн сургаалийн дагуу бусдын төлөө гэсэн цагаан сэтгэлээ мартахгүйн тулд ажлын өдрөө гудамжны цэвэрлэгээгээр эхэлдэг, мөн ажилтнууд нь сард 2 удаа хамтдаа сууж пиво уун, нөхөрсөг уур амьсгалд ярилцдаг.

Энэ мэтчилэн олон жишээ үргэлжлэх ажээ.

Инаморигийн уг нэвтрүүлэгт оролцохдоо ярьсан зүйлсээс сэтгэлд хоногшсон үгсийг тэмдэглэж авснаа дор сийрүүлье.

- Бизнесмэн хүн шунаг сэтгэл, хувиа хичээсэн зантай байж болохгүй

- Залхуу хүн, амар хялбар амьдрахыг хүсэгчид бизнесмэн болж чаддаггүй

- Ердийн нийгэмд янз бүрийн чиглэлтэй векторууд (хүмүүс) байж болно. Харин компани гэдэг маань нэгэн зорилгын төлөө тэмүүлж буй учраас векторуудын чиглэл нь ижил байсан цагт л жинхэнэ хүч чадлаа гаргаж чаддаг

PS: Ойрд дуртай болоод буй бас нэгэн нэвтрүүлэг бол NHK-гийн Proffesional хэмээх нэвтрүүлэг. Ажил мэргэжилдээ эзэн болсон, бусдад үлгэр дуурайл болохуйц хүмүүсийг зочноор урьж оролцуулдаг юм. Зочдын "цүнхийг уудалж нэгжээд" л...
Саяхны нэг дугаарт алдарт тамагочи тоглоомын санааг гаргасан хүн оролцож байна лээ. Та ч бас боломжтой бол заавал үзээрэй. Монголд NHK гардаг юм чинь эв нь таарвал үзэж болох л байх.

Захианы хариу

Сайн байна уу? Би таны бичлэг болон таны тухай хүмүүсийн бичлэгийг уншаад үүнийг таниас асуух нь зөв юм байна аа гэж бодлоо. Хүн өөрийгөө яаж хөгжүүлэх вэ? Хувь хүний хөгжлийн талаар өөрийн бодол болон мэддэг зүйлээ бичиж ирүүлнэ үү. Таниас би хичээнгүйлэн гуйя. Бас танд хэцүү биш бол та өөрийн сонирхдог зүйлсээ бичиж ирүүлээч.Бас дүү хүнд хэлчих сургамжийн алтан үгсээ хэлээч.

Ийм нэгэн захиа надад нэлээн хэд хоногийн өмнө ирсэн юм. Ганцхан өөрт нь хандаж бичсэнээс, нээлттэй хариу өгвөл ижил асуултанд хариу хүсч байгаа дүү нарт маань хэрэг болох болов уу гэж мунхаглан бодсоноо доор сийрүүлье. Хариуг оройтуулсанд эрхэм дүүгээс хүлцэл өчье.

Хүн бүрт өөрт нь тохирсон, өөрийгөө хөгжүүлэх арга байх нь дамжиггүй ч өөрийн бодож явдаг хэд хэдэн зүйлсийн талаар бага зэрэг бичье.

Ном их унших хэрэгтэй. Дунд сургуульд байхдаа уран зохиолын хичээлээр үздэг сонгодог, алдартай зохиолуудтай ерөнхийд нь танилцаад, ядаж юун тухай зохиол гэдгийг нь мэдээд авчихад гэмгүй. Уран зохиолын ном уншсанаар эх хэлний мэдлэг дээшилж, өөрийгөө зөв илэрхийлэх чадвар дадлыг эзэмших боломжтой гэж би боддог. Жирийн хүмүүсийн хувьд уран зохиолын тухай мэдлэг үүгээр хангалттай гэж бодож байна. Мэдээж сонирхолтой ном тааралдвал хааяа уншиж байх нь өөрт амралт болно л доо. Их сургуульд ороод, ажилд гараад ирсэн хойно бол өөрт хэрэг болохуйц, танин мэдэхүй, гүн ухаан, ертөнцийг үзэх үзэл, мэргэжлийн, өөрийн сонирхдог чиглэлийн гэх мэт номнуудыг түлхүү унших хэрэгтэй байх. Энэ нь үзэл бодлоо төлөвшүүлэх, харах хүрээгээ өргөтгөхөд нэмэртэй.

Логиктой сэтгэж, түүнийгээ зөв илэрхийлж сурах нь маш чухал. Ингэхгүй бол хүнтэй харьцаж чадахгүй шүү дээ. Математик нь хүнийг логиктой сэтгэж сургадаг.

Зорилго тогтоох. Энэ талаар миний "Зорилго" хэмээх бичлэгээс уншаарай.

Завгүй гэдэг үгээс аль болох зайлсхийх. Танаас их ажил амжуулаад явж байгаа хүн энэ хорвоод зөндөө байгаа тул тэдний дэргэд өөрийгөө завгүй гэж хэлэх эрх байхгүй билээ. Бидэнд амарч тоглох цаг маш их гардаг. Хичээл хийхдээ бид цаг тогтоож, "өдөрт 2 цаг хичээл давтана" гэх мэт зорилт тавих нь элбэг. Гэтэл амралт зугаа цэнгэлдээ хязгаар тавьдаггүй. Зүй нь "өдөрт 1 цаг л зурагт үзнэ" гэх мэт зорилт тавих ёстой.

Хүн гэдэг мартамхай амьтан учраас өнөөдөр оргилж байсан эрч хүч маргааш үнс нурам ч үгүй алга болох нь элбэг. Тиймээс өөртөө үргэлж сануулж байх үүднээс байнга авч явдаг, завтай цагтаа нээж хардаг номтой болж, түүнээсээ эерэг энерги авч өөрийгөө цэнэглэж байх нь чухал. Өөрийгөө хөгжүүлэх талаар нэг ном уншихад хэд хоногтоо л эрч хүчтэй байдаг шүү дээ.

Хичнээн их ажилтай байсан ч, биеэ хөдөлгөж, спортоор хичээллэхээ мартаж болохгүй. Миний хувьд долоо хоногтоо нэг удаа сагс тоглож хөлсөө гаргачихаад байдаг.

Суралцах хамгийн үр дүнтэй арга бол өөрийн мэдсэн зүйлээ бусадтай хуваалцах юм. Миний блог бичиж буй нэг шалтгаан энэ. Ямар нэг зүйлийг нэг хэлүүлж аваад, ойлгосон мэт болох нь элбэг. Гэтэл мэдсэнээ шалгуулах гэхээр юу ч санадаггүй шүү дээ. Ярьж буй зүйлээ ойлгоогүй байж ярина гэж огт байхгүй. Тиймээс найз нөхөдтэйгээ хамтран суралцаж, бие биетэйгээ мэдлэгээ хуваалцаж байх нь хамгийн зөв болов уу.

Асуултанд тань хангалттай хариу өгч чадаагүй байж магадгүй ч энэ удаа үүгээр өндөрлөе.
Эцэст нь, таны асуусан чиглэлээр ЭМОС клуб 2004 онд гаргасан "Өөрийгөө хөгжүүлье" хэмээх номыг Улаанбаатар хотын номын дэлгүүрүүдэд зарж байгаа. Заавал олж уншаарай.

Амьд байгууллага аа гэж...

Моринд мордоод ертөнцийг эзлэх амархан
Мориноосоо буугаад ертөнцийг захирах хэцүү

Өнөөдөр би нэрийн хуудсан дээрээ ямар л бол ямар албан тушаал бичиж чадна. Нэг сан байгуулаад яаманд бүртгүүлээдхий, окэй. Хэдэн өдөр гүйгээд л тамга тэмдэг бэлэн, сангийн гүйцэтгэх захирал.
Хэдэн найз оюутантайгаа ганц нэг арга хэмжээ зохион байгуулчаад, хэдүүлээ тойрч сууж байгаад л удирдах зөвлөлийн гишүүн. Хэдэн мэйл бичээд л "Ямар сайхан бичдэг, бусдыгаа уриалдаг хүн бэ, чи нэг зохицуулаадхаач". Клубын зохицуулагч. Нэрийн хуудсанд бас нэг мөр нэмэгдвэй.

Энэ янзаараа тун удахгүй компанийн захирал гэсэн сэтэртэй ч болж магад. Гэтэл хүн харахад сүрдмээр баахан албан тушаалын цаана ямар байгууллага байгаад байна вэ гэдгийг өөрөөсөө асуумаар.

Дээр эш татсанчлан болох амархан, үргэлжлүүлэх хэцүү юм аа. Уржнан эндхийн монголчуудын сагсны тэмцээнд сагсандаа мундаг хэдэн найзаа цуглуулж ороод түрүүлчихэв. Ноднин хамраа сөхсөн амьтан явж очоод, хэсгийн тоглолт дуусав уу үгүй юу, сульдаж үхэх гэж буй амьтан гэрийн зүг марш.

Яг үүнтэй адилаар нэгэнт бий болгосон байгууллагыг яаж авч явах вэ гэдэг тун ярвигтай юм аа. Анх хэдэн нөхөр нийлж суугаад л, сайхан санаанууд гаргаад л, түүнийгээ хэрэгжүүлэхийн тулд нэг байгууллага байгуулчихдаг. Мэдээж ашгийн төлөө байгууллага байсан бол яахав, гишүүн бүр нь байгууллагаа гээд гүйх байх л даа. Харин ашгийн төлөө бус байгууллагад гишүүдийнхээ урам зориг, эрч хүчийг мохоолгүйгээр үргэлжлүүлэх нь хэцүү аж. Анх байгуулалцсан хүмүүс цагийн эрхээр холдон одоход, үргэлжлүүлж авч явах залгамж үегүй болоод ирэхэд л үүнийг ухаарах юм. Ингээд л хэдэн үхмэл байгууллагын толгой гэсэн сэтэр л хоцорвой.

Цаашид яахыг бурханд даатгах уу, аль эсвэл...

Конец.

Дүр эсгэхүй

Дэлгүүр огт хэсдэггүй хүн чинь өчигдөр гэнэт дэлгүүр хэсмээр санагдаад ойрхон байдаг shopping mall руу явав. Өвлийг өнтэй давахын тулд цахилгаан халаагуур авч, хичээлээ сайн хийхийн тулд эвдэрхий электрон-толио шинэчлэв.

Хамгийн гол нь номын дэлгүүрт зөндөө удаан саатаж, Христийн шашинтнууд библиэ уншиж ариусдаг шиг, өөрийгөө хөгжүүлэх талын баахан ном гарчиглалаа. Ойрын үед өөртөө эрч хүчтэй амьдрах сэрэл мэдрэмж өгөөгүй байсан бололтой, амьдралын хэв маяг маань ч гэсэн нэг л хүний нүд хуурсан, дүр эсгэсэн байдалтай болчихсон байгааг анзаарав. Блог маань ч гэсэн дээ, өөрийгөө нэг л их мундаг хүн гэж бусдад харуулах гэсэндээ бичиж байгаа ч юм шиг. Бичиж буй сэдэв маань ч нэг л хүрээнд эргэлдээд л...

Сүүлийн хэдэн долоо хоног хүмүүсийн нүдэнд хичээлээ асар ихээр хийж буй хүн л харагдсан байх. Гэтэл яг үнэндээ гараас гарсан зүйл нэг их алга, семинарынхаа илтгэлийг амжилттай (?) давж гарсан, өмнө нь бичиж байсан Marketing Simulation Game-д ёстой арчаагаа алдаж, хомоол хамж байгаагаа анхны өгөгдсөн байдал нь тааруу байсан руугаа чихээд явж байгаа. Сарын дараа болох мэтгэлцээнд бэлдэж эхлээгүй, жилийн дотор англи хэлийг өөрийн болгох "Барбароса" төлөвлөгөө бүр ч сураггүй.

Ийм байхад ирэх жил MBA-ийн шалгалтанд тэнцэх талаар саналтгүй. Гэтэл эрсдлээс зайлсхийхийн тулд хийх ёстой job hunting бас л залхуурлын улмаас оройтох тийшээ хандаж байна.

Аман дээрээ л баахан юм хийх гэж байгаагаа худлаа яриад, ачир дээрээ урсгалаараа л...

Хүний итгэлийг алдаж болохгүй гэж "айлдах" дуртай хэрнээ энэ хоёрхон сарын хугацаанд хэд хэдэн хүнд "найдваргүй этгээд" болохоо мэдрүүлээд авсан.

Хааяа ч гэсэн ингэж өөрийгөө загнаж байхгүй бол хүн гэдэг муу зүйлд уруу татагдахдаа амархан юм аа.

Ням гаригт номын баяр амжилттай болсон сурагтай. Гар эсгэм шинэ номоо хурдхан шиг харахсан.

Номын нээлт

10-р сарын 29-ний Ням гаригт 12 цагаас "Интерном" номын дэлгүүрт ЭМОС клубын 3 дахь ном болох "Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл" номын нээлт болно. Худалдаанд 5000 төгрөгөөр гарч буй уг номыг нээлтийн үеэр, 12-14 цагийн хооронд 4000 төгрөгөөр борлуулах тул өргөнөөр хүрэлцэн ирэхийг хүсч байна.

Номын өмнөх үгийн хэсгээс дор сийрүүлэв:

Уншигч танаа ЭМОС клубын гурав дахь бүтээл “Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл” номыг өргөн барьж байна. Тус клуб 2004 онд “Өөрийгөө хөгжүүлье!” хэмээх анхныхаа хамтын бүтээлийг гаргаж, 2005 онд “Мэргэжлээ зөв сонгоход тань” нэртэй дараагийнхаа номыг хэвлүүлсэн билээ. Энэ удаагийнх бол бидний анхны орчуулгын бүтээл болох бөгөөд клубын арван гишүүн гар нийлэн орчуулж, он өртөөлөн уншигч авхайн гарт хүргэж байна.
Зохиогч Инамори Казүо нь Японд төдийгүй дэлхийд нэртэй Киосэра группыг үндэслэн байгуулсан хүн юм. Тэрээр 1996 онд хэвлэгдсэн уг номын өмнөх үгт “37 жилийн өмнө Киосэра компанийг байгуулах үед надад бизнес удирдлага, менежментийн ухааны ямар ч мэдлэг, туршлага байсангүй. Ийм нөхцөлд гагцхүү “хүний ёсонд үл харшлах зөв зүйлийг хийх”-ийг тулгуур болгож менежментээ эхлүүлэхээс өөр аргагүй байсан юм. Яваандаа би амьдралын жинхэнэ утга учир, менежментийн байвал зохих арга хэлбэрийн талаар нухацтай бодох болж, өөрийн гэсэн удирдлагын гүн ухааныг боловсрууллаа. Чингээд үүнийг ажилтнуудтайгаа хуваалцахаар өнөөдрийг хүртэл чармайж ирэв. Киосэра компанийн амжилтын талаар надаас асуухад “Компани маань өөрийн гэсэн философитой, түүнийг нь ажилтан бүр сэтгэл зүрхээрээ хуваалцдагтай холбоотой” гэж хариулдаг юм” хэмээн дурсжээ.
Киосэра групп Америкийн цахим эд анги үйлдвэрлэлийн AVX компанийг худалдан авсны дараахан Инамори Казүо шинэ америк ажилтнууддаа зориулж өөрийн удирдлагын ухааны түлхүүр ойлголтуудыг эмхтгэн лекц уншсаныг “A PASSION FOR SUCCESS” буюу “Амжилтад хүрэх гал эрмэлзэл” нэртэйгээр ном болгон эмхтгэн гаргажээ. Тэрээр АVX компанийг худалдан авсныхаа дараа удирдлагуудыг нь огт өөрчлөөгүй агаад харин тэдний үзэл хандлагыг шинэчлэхэд голлон анхаарсан байна. Үүний дүнд тус компани зургаан жилийн дотор борлуулалтаа гурав дахин ихэсгэн 1.1 тэрбум долларт, татварын өмнөх ашгийг 6 дахин өсгөн 170 сая долларт хүргэжээ.
Амжилтад олон янзын хүчин зүйл нөлөөлөх боловч тэр дунд хамгийн шийдвэрлэх, хамгийн найдвартай нь тухайн хүний үзэл хандлага, хүсэл сэтгэлийн хүч юм. Өнөөгийн Монголд үгүйлэгдээд буй зөв үзэл хандлага, ёс суртахуунлаг байдал, гал эрмэлзэл, хамгийн гол нь хүний хувьд ноён нуруутай байхын чухлыг энэ ном сануулж байна. Чухам ийм учраас бид энэ номыг орчуулахаар шийдсэн юм.
Япон, англи, хятад, герман хэлээр дэлхийн олон оронд хэвлэгдэн гарсан энэ ном монгол уншигч таны байнгын нөхөр байж, мартсаныг сануулан, алдсаныг залруулж байхыг хүснэм.

Номын хур арвижиж,
Ноён нуруу тэгшрэх болтугай



ЭМОС Клуб
2006 оны 10 дугаар сар

Семинар

Японы их сургуулиуд ихэнх хичээл нь зөвхөн лекц ороод, улирлын эцэст шалгалт юм уу, репорт бичүүлээд дүгнэчихдэг. Тийм болохоор өөрөө л хичээхгүй бол нэг их сурсан зүйлгүй төгсчих боломж ихтэй. Харин ганц "шүүсээ шахуулдаг" нь семинар юм даа. Семинар гэдэг нь ихэнх сургуулиудад 3-р курсээс эхлэн аль нэг багшийн удирдлаган дор цөөн хэдэн (6-12) оюутан цугларч, багшаас нэг их хамааралгүй, өөрсдөө илтгэл тавин, судалгаа хийн, номоо уншдаг хичээл.
Оюутнууд 2-р курсийнхээ сүүл хэсэгт семинарын багшаа сонгох гэж бөөн юм болно. Удирдагч багшийн мэргэжлийн чиглэл, семинарын хүнд хөнгөн, даалгаварын их бага, тэр ч байтугай хэр архиддагийг нь хүртэл шинжиж байж сонгодог. Гэхдээ семинарт орох эсэхийг тэгээд л шийдчихдэггүй. Товлосон семинарт нь хэт олон хүн орохыг хүсч байвал ярилцлаганд орно.
Миний хувьд маркетингийн семинарт орохыг хүсч байсан, тэгээд судалтал маркетингаар мэргэшсэн 2 л багш энэ жил 3-р курсийнхэн авна гэсэн байхаар нь харж харж нэгийг нь сонгосон. 4-р сард ярилцлага өгөхөөр очтол 26 оюутан байж байдаг юм байна. Ярилцлагын үр дүнд 10 нь хасагдаж, 11 япон, 1 хятад, 1 тайвань, 1 лаос, 1 кыргыз, 1 монгол оюутантай семинар бүрэлдэв ээ. Тэгээд бас болоогүй, 9 нь эмэгтэй гэж байгаа (манай тэнхимд эмэгтэй оюутан цөөхөн байдаг). Багш нь ч шижигнэсэн залуу.
Хичээл маань тун сонирхолтой. Маркетингийн олон чиглэлээс "Хэрэглэгчийн зан төлөв"-ийг гүнзгийрүүлж судалдаг. Michael Solomon-ий Consumer Behaviour гэдэг англи сурах бичигтэй. Долоо хоногт нэг бүлэг уншиж, япон хэлээр товчлол бичээд, семинар дээрээ уг бүлгийн агуулгыг ярилцдаг. Тэгээд 2 дахь долоо хоногт нь уг бүлэгтэй холбоотой Case Study-г 2 оюутан нь хариуцаж хийнэ. Иймэрхүү л байдалтай нэг улирал өнгөрсөн. i-Pod, mixi, Hot pepper, McDonalds, Tsubaki, LOHAS гээд Case болгон тун сонирхолтой.
Зуны амралтаар 4-р курсийнхэнтэйгээ хамт хаа нэг тийшээ явж, 1-3 өдөр хичээл хийдэг. Энэ жилийн хувьд манай семинарынхан Окинава явсан. 3-р курсийн бидэнд ч сүрхий бэлдээд байх даалгавар байгаагүй л дээ. Зуны хичээл болон янз бүрийн нийллэг, "архидалт" нь оюутнуудыг тун дотно болгох юм. Миний хувьд их сургуульд орсон эхний 2 жилээ япон оюутантай бараг үг сольдоггүй байсан гэхэд хилсдэхгүй. Гэтэл одоо семинарынхантайгаа хайр дурлалаас эхлээд л чалчиж өгнө дөө.
Энэ семестрт семинарын маань энэ хэлбэр өөрчлөгдөхгүй хэдий ч 2 зүйл нэмэгдсэн. Эхнийх нь 11-р сарын сүүлээр Кобэ их сургуулийн маркетингийн нэгэн семинарын оюутнуудтай мэтгэлцээн хийх ёстой, нөгөө нь манай семинарынхан 5 багт хуваагдаж, MarkStrat хэмээх Marketing Simulation Game тоглоно. Мэтгэлцээн ч нэг их сонирхол татахгүй байгаа. Харин симуляц тоглоом маань амьдрал дээр жинхэнэ компанийг удирдах, маркетингийн дүн шинжилгээ хийн, компаниа амжилтанд хүргэх арга техникт сургах байх гэж тун найдаж байгаа. Одоо дөнгөж дүрмийн номоо уншиж байгаа. Ирэх долоо хоногоос эхлээд 7 хоног болгон багууд Decision хийж, түүнийг нь компьютерт нэгтгээд тухайн компанийн хувьцааны үнэ гэх мэт үзүүлэлтийг гаргаад ирнэ. Би багийнхаа гаргасан шийдвэр болон амжилтуудыг блогтоо тухай бүрт нь бичээд явъя гэж бодож байгаа.

Өөрийгөө хичээлдээ улам дуртай болж байгааг мэдрэх маш гоё юм. Одоо өглөө эрт босдог болчихвол ч...

Би завтай хүн

Блоггер анд Хишгээгийн цаг, завын тухай бичсэн бичлэгийг уншаад нэгийг бичмээр санагдлаа.

Би их сониуч болохоор янз бүрийн зүйлс оролдох туйлын дуртай. Багаасаа л ээждээ "холион бантангийн цуглуулга" гэж хэлэгдсэн, юм юм руу үсчсэн, тэгж байгаад л шохоорхол нь буураад ирэхээр хаячихдаг хүүхэд байлаа. Гэхдээ мэдээж дуртай зүйлсээсээ бол уйдахгүй л дээ.

Блогийг тэр л янзаар шохоорхлын үүднээс эхэлсэн. Эхэндээ өдөр болгон бичлэг оруулах гэж хичээдэг байсан, тиймдээ ч блогоо "Өнөөдөр" гэж нэрлэсэн хэрэг. За тэгээд хагас сар хэртэй өдөр болгон бичлэг оруулав аа, тэгсэн уйдаж эхлэх шинжтэй. Бичиж байгаа зүйлс маань ч "бантангийн жор" тийшээ хандаад явчихав. Заримдаа найз нөхөдтэйгээ хонуут өнжүүтээр наргих хэрэг ч гарна.

Ингээд л блог бичиж эхэлсэн үеэсээ огт өөр бодолтой болчихож байгаа юм. Блог маань надад ч бас үр ашгаа өгөхгүй бол бичих ямар хэрэг байна вэ гэсэн бодол төрөөд, хүнд хэрэгцээтэйгээсээ гадна өөрт хэрэгцээтэй зүйлс бичдэг болъюу гэж шийдээд өдийг хүрсэн билээ. Гэхдээ заримдаа ч мунхаглал сараачдагаа нуух юун.

Хүн гэдэг сэрүүн байхдаа өч төчнөөн зүйлсийг бодож, сэтгэж байдаг. Даанч ихэнхийг нь хэсэг хугацааны дараа санадаггүй. Муу бодлыг ч яахав мартаж л байвал сайн. Харин сайн сайхан бодлыг, өөртөө эрч хүч өгөх санааг мартмааргүй байна. Ингэхэд минь таны тольдож буй энэ блог надад тус болдог юм. Өөрөөр хэлбэл, Төгсөөгийн дурьдсанаар Өнгөрснийг мартахгүй гэж өөртөө зориулан бичиж байгаа маань энэ.

Бас нэг шалтгаан нь сурах үйлстэй холбоотой. Аливаа зүйлсийг суралцан, өөрийн болгох хамгийн үр дүнтэй арга нь "бусдад зааж өгөх" байдаг юм байна. Их сургуулийн лекц л гэхэд 5-хан хувийн үр дүнтэй байдаг бол бусдад зааж өгснөөр та 90 хувийн үр ашигтайгаар суралцаж чадна. Тийм ч учраас ирээдүй рүүгээ тэмүүлж буй залуус маань блог бичиж байх нь хэрэгтэй юм болов уу гэж бодно.

Цаг завын тухайд хэдэн үг хэлэхэд, намайг яаж энэ их ажлыг амжуулдаг байна аа гэж дуу алддаг хүн олон байдаг. Тэр дуу алдан гайхахад хүргээд байгаа би гэдэг хүн нь хичээл номынхоо хажуугаар сайн дурын 3 байгууллагыг удирдах үйлст хүчин зүтгэхээс гадна 3 вэб хуудас ажиллуулж, Асуулт самбарт модератор гэх зэрэг зүйлс л хийдэг хэрэг. Би их унтамхай хүн, амралтын өдөр 12 цаг унтах маань энүүхэнд. Түүнээс гадна мессенжэрээр чатлах, вэб хуудас хэсэх, найз нөхөдтэйгээ наргиж цэнгэх гээд л ихэнх цагаа үрнэ. Зөнгөөрөө байгаад байя гэвэл залхуугийн туйл л даа.
Гэтэл Японы аж үйлдвэржилтийн эцэг Шибүсава Эй-ичи л гэхэд амьдралынхаа туршид 500 гаруй компанийг байгуулан, нэгэн зэрэг хэдэн арван компанийн удирдлагад ажиллаж байсан гэдэг. Надтай харьцуулшгүй байгаа биз дээ. Надаас илүү их ажилтай хүн энэ хорвоод өч төчнөөн байгаа. Тиймээс би өөрийгөө завгүй гэж хэлэх эрхгүй хүн. Тийм ээ, би завтай хүн билээ. Тэгж яривал та ч завтай, худлаа гэвэл түрүүний бүтэн сайнд та яалаа даа? хэхэ. Хэн ч гэсэн ямар нэг ажлыг бүтээе гэж хүсвэл зав гаргаж чадна шүү дээ. Бид бүгд завтай хүмүүс. Энэ их завтай цагаа өөрт хэрэгтэй, бусдад ашигтай үйлст зарцуулцгаая.

Боловсролоос түрүүнд "сэтгэлийн ноён нуруу"-г хөгжүүлцгээ!

Накасонэ Ясүхиро (Японы ерөнхий сайд асан)

2004 оны 12-р сард гаргасан судалгаагаар Японы 15 настнуудын боловсролын доройтол тодорхой гарч ирэв. Хамгийн эмзэглүүштэй нь, уншиж ойлгох чадвар буюу "логиктой сэтгэх чадвар" гэсэн үзүүлэлтээр 8-р байраас 14-р байр луу ухарсан үзүүлэлт гарчээ.

Энэ юуг илэрхийлж байна вэ? Миний хувьд, боловсролын талаарх эрт эдүгээгийн ойлголтод буй алдаа дутагдлын илрэл болсон, (дэлхийн хоёрдугаар) дайны дараах боловсролын системийн гажиг нь нууж хаах аргагүй болтлоо архагшсан нь энэ гэдгээс өөр бодол төрөхгүй нь.

Миний бага сургуулийн нэгдүгээр ангийн багш Очиай Тацүжи гэдэг ачит хүн байсан юм. Сурагчдаа хайраар өлгийдсөн, нас тогтсон болоод ч тэр үү, хүнийхээ хувьд өсч хөгжсөн багш байсан болохоор сурагчиддаа хайрлагдсан хүн байжээ. Би Очиай багшаар "сэтгэлийн ноён нуруу"-гаа тэгшлүүлсэн хэмээн одоо ч талархаж явдаг юм. Тийм ч учраас хуримын ёслолдоо багшийгаа гэрчээр урьсан билээ.
Сэтгэлийн ноён нуруу буюу ухамсрын боловсрол гэдэг нь худал хэлэхгүй, эцэг эхээ дээдлэх, хүн болж төрснийхөө хувьд амьдрах үндсэн зарчим юм.
Бага сургуульд (6-12 нас), багш хүн сурагчдаа чанд хатуу байдал, хайр энэрэлийг хослуулан байж элдвийг зааж сургах ёстой. Дунд сургуульд (12-15 нас) ороход гэр бүл, ертөнц зэрэг өөрийн эргэн тойрон дахь зүйлсийн хамаарлыг ойлгуулна. Ахлах сургуульд (15-18 нас) хүсэл зориг, их сургуульд (18-22 нас) хариуцлагатай байдлыг зааж сургах нь сургууль тус бүрийн үүрэг биз ээ.

Гэтэл дайны дараах боловсролын систем нь өөрийгөө хянах чадвар, ёс суртахууны бэлтгэлийг заалгүйгээр Америкийн боловсролын чиглэлийг тэр чигээр нь хуулбарлаж, хувь хүний онцлог, идэвхтэй байдал зэргийг үнэлж, зааж сургахыг эрмэлзэж иржээ. Чөлөөтэй байдал гэдгийг буруугаар ойлгоод, "дураараа дургих" нь үнэт зүйл болон хувирсан байна.

Америкчуудад Христийн шашин хэмээх, өөрийгөө хянах ноён нуруу болох зүйл байдаг. Үүнтэй адилаар, дайны өмнөх Японд "Шүүшин" (1880-1945 онд Японы сургуулиудад эзэн хаандаа үнэнч байх, үүний тулд өтгөсийг ачлах, дуулгавартай байх, хичээнгүй байх зэргийг зааж сургадаг байсан хичээлийн нэр) хэмээх хичээл байсан нь сурагчдын тархинд өөрийгөө хянахыг суулгаж өгдөг байв. Гэтэл дайнд ялагдсанаар уг хичээлийн утга нь алдагдчихсан юм.

Боловсролын хамгийн гол үндэс нь сурагчдыг сэтгэлийн хөдлөлтэй болгох, өөрөөр хэлбэл "чулуу шиг биш" болгоход оршино. Гэтэл техникийн чанартай зүйлсийг л заахаас биш, үндсэн ноён нуруу гэж алга. Өдгөө боловсролын систем маань урсгалаараа л явж байна.

Ийм байдалтай байхад бага сургуулийн багш ч тэр, эцэг эхчүүд ч тэр, муу зүйлс хийхээс буцахгүй. Боловсролын доройтол хүүхдүүдийг нөмрөхөөс ч өөр аргагүй. Ажил хийдэггүй, хичээл сургуульд ч явдаггүй NEET гэж нэрлэгдэх залуус олширч байгаа нь ч ийм шалтгаантай гэж би боддог юм.

Би ерөнхий сайд байхдаа (1982-1987 он) ёс суртахуун, зарчмыг гол ноён нуруу болгон, боловсролын тухай хуулийг өөрчлөхөөр зэхэж байсан боловч чадаагүй. Өөрчлөлт шинэчлэлийг хамгийн ихээр эсэргүүцдэг нь төрийн албан тушаалтнууд байдаг. Тэд хэн нэгэн ахмад хүний ач тусаар дэвшиж гарч ирсэн байдаг болохоор эргээд тэднийгээ үгүйсгэж зүрхэлдэггүй. Боловсрол Соёлын Яам (өдгөөгийн Боловсрол, Соёл, Шинжлэх Ухааны Яам) өнгөн дээрээ улс төрчдийн хэлж буйг сонсч байгаа дүр эсгэн, үнэндээ юуг ч өөрчлөхийг хүсэхгүй байсан билээ. Тэр үед би "Боловсрол Соёлын Яамыг тараавал таарна" гэж хэлж ч байсан удаатай.

Гэхдээ улсын төмөр зам, цахилгаан холбооны компани зэргийн хувьчлал гэх мэт ажлуудад дарагдсаар, "За, одоо л..." гэж хэлэх мөчид миний ерөнхий сайдын сэнтийгээс буух цаг болсон байлаа. Боловсролын шинэчлэлийг хийж чадаагүйдээ одоо хүртэл харамсч явдаг юм.

Цаашид, нэн ялангуяа эхчүүдийг дахин боловсруулах хэрэгцээтэй биз ээ. Дайны дараа генерал Макартур ардчиллыг Японы эхчүүдэд зааж сургахын тулд "Эхчүүдийн дугуйлан" байгуулж байсан. Үүнтэй адилаар "Эхчүүдийн мэдлэгт" хэмээх нэвтрүүлэг телевизээр цацах хэрэгтэй гэж бодном. Энэ л үндэсний телевизийн үүрэг билээ.

Nikkei Business сэтгүүлийн 2005 оны 1-р сарын 10-ны дугаараас орчуулав.

Японы ерөнхий сайд байсан хүний боловсролын талаарх үзэл бодол ийм байна. Монголчуудад маань ч бас хэрэгтэй, санаа авууштай зүйлс олон байгаа учир орчуулахыг зориглон оролдлоо.

Тухайлбал, шашин гэдэг зүйл ард түмэнд жинхэнэ утгаараа хэрхэн хүрдэг тухай Христийн шашны жишээгээр тайлбарласан байна. Тэд 7 хоногийн Ням гариг болгон сүмд очиж, Библиэ уншиж, үйлдсэн нүглээ наминчлан, сэтгэл санаагаа ариусгадаг.
Харин Монголд маань ямар нэг зүйл болохгүй бол хэн нэгэнд даатгаад, мөнгө төлж ном уншуулах, засал хийлгүүлэх мэтээр аргалаад л болчихдог. Сэтгэл санаагаа ариусгаагүй байж, зөв шударга амьдрахын тухай санахын ч хэрэггүй. Өөрийн буруу үйлээ өөгшүүлсээр, үр хүүхэддээ буруу үлгэр дуурайл үзүүлж буйгаа ч анзаарахгүй юм даа, хөөрхий.
Өөрөөр хэлбэл, шашин бол мухар сүсэг биш, ариусал, гэгээрлйин зам мөрийг заагч байх ёстой гэсэн санаа гарч ирж байна. "Санаа сайн бол заяа сайн" гэсэн үгийг үлдээсэн ард түмний үр сад өнөөдөр ганц зоосны төлөө нүдээ ухаад өгөхөөс буцахгүй нүгэлтнүүд болжээ.

Түүнчлэн, өгүүллийн төгсгөлд үндэсний телевизийн үүргийн талаар дурьдсан байна. Үнэхээр Монголд маань "Боловсролын суваг", мэдлэг, мэдээлэл, ариусал, хүний ноён нурууг зааж сургах, үргэлж үглэж байдаг "чалчаа" нэвтрүүлгүүд мах сүүнээс илүү хэрэгцээтэй байна.

Сэтгэл хоосон бол тархи хоосон, тархи хоосон бол ходоод хичнээн дүүрэн байгаад ч амьтнаас ялгагдах зүйлгүй болно.

Хүмүүс ээ, та бүхэн эргэн тойрноо ажиглаач! Таны хайр энэрэл, үлгэр дуурайл гэр бүлийнхэн, найз нөхөд, ойр дотныхонд тань дутагдаж байгаа юм биш биз?

Зарим хүмүүс ширээний ном гэж ярих дуртай байдаг. Би өмнө нь "нэг номыг ширээн дээрээ байнга байлгаж, дахин дахин унших ямар хэрэг байна аа, ямар мартамхай хүн байгаа биш" гэж боддог байлаа. Гэтэл хүн гэдэг мартамхай байдаг нь үнэн аж. Өнөөдөр нэг номыг сэтгэлээ ариустал, амьдрах эрч хүч төртөл уншлаа гэхэд 7 хоногийн дараа өнөөх л залхуу лазан байдал дийлж эхэлнэ. Ийм учраас би, та, бүгдээрээ ёс суртахуун, амьдралын философийн талаар өгүүлсэн номыг ширээний ном болгоцгооё. Ном уншицгаая. "Сэтгэлийн ноён нуруу"-гаа хөвчилцгөөе.

Агьнууд Х.Зоригт
2006.09.30

Саналаа өгнө үү

Passion - Аль дизайныг сонгох вэ?

Окинава арлаар...

Аяны богцоо задлахуй

Японы хамгийн урд захын муж Окинава. Гол дөрвөн арлаасаа нэлээд зайтай тул байгаль цаг уур нь ч, хүн ардын соёл нь ч өвөрмөц юм. Хятад, Тайваньд ойрхон оршдог онцлогоосоо болоод Хятадын соёл хүчтэй нөлөө үзүүлсэн бололтой. Үндэсний хувцас нь ч нүд гялбам.

Ямар нэг зүйлийн тухай ярихын тулд түүхээс нь эхлэх нь зүйн хэрэг. Окинава нь 1872 оноос өмнө албан ёсоор Японы хэсэг биш, Рюүкюү хэмээх вант улс байжээ. Мэйжигийн шинэчлэлээр хөгжлийн замдаа орсон Япон улс Окинаваг 1872 онд өөрийн мэдэлд оруулахад Манж Чинь улс эсэргүүцэж байсан баримт байх юм. Дэлхийн хоёрдугаар дайны хөлд нэрвэгдэн, дайны дараа АНУ-ын мэдэлд ороод, 1972 онд буцааж авсан юм байна. Окинавад АНУ-ын Номхон далайн цэргийн бааз үлдсэн тул одоо ч Америкийн нөлөө их бололтой. Сүүлийн үед Orange Range, Нацүкава Рими зэрэг Окинавагийн хамтлаг, дуучид Япон даяар алдаршиж, дотоодын жуулчдын тоо өсөх хандлагатай байгаа гэсэн. Доорх бичлэгээс Окинава аялгууг мэдрээрэй.



Нахагийн нисэх буудалд буугаад, онгоцны цонхоор харахад Японы өөрийгөө хамгаалах хүчний байлдааны онгоцнууд зогсч байгаа нь тун ч сүрдэм байлаа.

Окинавагийн гол арал нь хойноос урагш сунасан хэлбэртэй бөгөөд, арлын өмнөд хэсэгт байдаг, засаг захиргааны төв Наха хотод л monorail байдаг учраас тээврийн гол хэрэгсэл нь автомашин бололтой. Бид ч суудлын тэрэг түрээслэн, арлын төв хэсэгт байх Дорнод Хятадын тэнгисийн эрэгт байрлах зочид буудлаа зүглэсэн. Замын баруун талд төмөр тор татсан хашаа харагдаад байдаг, гэтэл машины Navigator-ын газрын зураг дээр саарал юм л гараад гайхаж байтал удахгүй нөгөө Америкийн цэргийн бааз болох нь тодров. Сонирхолтой нь баазын дотор Америкийн хууль үйлчилдэг бөгөөд, тэр ч байтугай цагдаа дуудъя гэвэл 911 рүү залгадаг, Японы дугаар луу улс хоорондын эрхээр л ярьдаг юм байна. Ингээд Moon Beach хэмээх үзэсгэлэнт эрэг дээр байрлах зочид буудалдаа хүрэв.

Эхний өдрөө далайн усанд орж, эрэг дээр нь тоглож өнжлөө. Далайн хар шуурга ойртож байгаа сураг гарч, бяцхан сэтгэл түгшиж л байлаа. Азаар миний байсан Окинавагийн гол арлаас бага зэрэг зайтай өнгөрч, салхины хэмжээ ч ямар нэг хохирол учруулахааргүй байсан уг хар шуургаар Кюүшү аралд хүний амь эрсэдсэн байсан шүү.

2 дахь өдөр нь арлын хойд хэсэгт байрлах Чираүми аквариумд гүн цэнхэр ертөнцийн гайхамшгийг үзэж тольдов.

3 дахь өдөр нь Окаши готэн хэмээх бэлэг дурсгалын дэлгүүр бүхий том төвөөр орон бага зэрэг наймаа хийгээд, American Village-ийг зорив. Уг нь тэнд очигсод алсыг харагчид сууж, Окинаваг өндрөөс хардаг юм гэсэн. Гэвч яг тэр үед салхи нэлээн хүчтэй болж, аадар бороо орсон учраас олигтой зүйл үзэж чадсангүй буцсан билээ.

Сүүлийн өдөр олон зүйлийг амжууллаа. Өглөө эртлэн босоод ЮНЕСКО-гийн дэлхийн өвд бүртгэгдсэн Шүри цайз, дэлхийн 2-р дайны сургамжийг сануулах Химэюри цамхаг, Энхтайвны музей, Наха хотын гол гудамж болох Кокүсай доори, зах гээд л хэсч өглөө. Ер нь л жуулчдад зориулсан гарын авлагад байдаг, Окинавагийн сонирхолтой зүйлсээс нэлээдийг үзэж амжсан шүү.

Хамгийн сэтгэлд хоногшсон нь Химэюри. 1944 оны 4-р сард охидын ахлах сургуулийн дөнгөж 13-17 настай бяцхан сурагчдыг дайны тэргүүн фронт руу цэргүүдийн сувилагч, асрагчаар явуулж, дайнд ялагдах нь тодорхой болоод ирсэн 6-р сарын 18-нд тарах тушаал өгсөн аж. Мэдээж дайсан хэдхэн алхмын цаана байгаа, ухрах газар үлдээгүй тэр үед "Америкийн цэрэгт баригдвал тамлуулж үхэх" учир амиа хорлож үхсэн, мөн дайны суманд өртөж нас барсан сурагчдын тоо 200 гаруйд хүрчээ. Мэдээж амьд үлдэгсэд нь ч маш хүнд хэцүүг давсан юм. Аав ээждээ эрхэлж байх ёстой охид шархадсан цэргийн тасархай гар хөл, ялгадсыг зөөж, харанхуй нүхэнд амьдарч байсан нь юутай эмгэнэлтэй. (Зураг дээр: Himeyuri Monument. Амь үрэгдэгсдийн нэрийг дээр нь бичжээ)

"Муу хүн идсэн ууснаа" гэдэг ч Окинавагийн хоолноос сонирхуулахгүй байж чадахгүй нь. Ерөнхийдөө далайгаар хүрээлэгдсэн тул загас, далайн ургамал амьтанг түлхүү хэрэглэдэг бололтой. Далайн усан үзэм, гахайн шийр, гэдэс, мэлхийн гуя, янз бүрийн загас гээд л... Амттай ч юм билээ. (Зураг дээр: далайн усан үзэм)

Товчхон хэлэхэд энэ арлын соёл, байгаль нь их таалагдсан. Та ч бас боломж гарвал очиж үзээрэй.

Зуны амралт

Амралт эхлэнгүүт Монгол яваад, блогоо бичсэнгүй нэлээд удчихсан байна шүү. Сар гаруй Монголдоо байсны эцэст Японд ирээд, маргааш нь л Окинава явж хэд хоноод өчигдөр гэртээ ирэв.

Монголдоо очоод эхний үед нэлээд завгүй байсан. 8-р сарын 13-нд "Тойрог" сан маань Монгол-Япон Төвд Японы "Онигири-таи" хэмээх байгууллагатай хамтран "Хоол ба эрүүл мэнд" сэдэвтэй сургалт зохион байгуулж, хүрэлцэн ирсэн монголчуудынхаа эрүүл мэндийн мэдлэгт дусал ч атугай нэмсэн байх гэж бодож байна. Хүмүүсийн өөхлөгийн үзүүлэлт зэргийг тусгай багажаар хэмжин, хоол ундандаа анхаарах хэрэгтэй болоод буйг нь тов тодорхой мэдрүүлсэн тул үр дүнтэй болсон гэж нэлээд найдаж байгаа. Ерөнхийдөө хүрэлцэн ирэгсдийн дундаж үзүүлэлтийг харахад монголчуудын дунд таргалалт элбэг байгаа нь харагдаж байлаа.

8-р сарын 17-нд "Найрамдал" зусланд мөн л "Тойрог" сангийн сургалт явагдаж, тэнд амарч байсан хүүхдүүдийг хамруулсан. Гишүүд маань Японы цайны ёслол, ресторанд хооллох соёлоос танилцуулж, Японд суралцах боломж, Японы боловсролын системийн талаар мэдээлэл өгч, хөгжилтэй тоглоомоор дамжуулан нийгмийн харилцаа, хүнтэй харьцах чадварыг дээшлүүлэх зэрэг арга хэмжээнүүд явуулсан. Оролцогч хүүхдүүдийн сэтгэгдлийг уншиж үзэхэд тэдэнд таалагдсан бололтой. Дараа нь өөрсдөө нэг хоног амарч, алжаалаа тайлсан минь миний Монголд байхдаа Улаанбаатараас гарч, цэнгэг агаарт амарсан бараг ганц тохиолдол болов. Уг нь харих болгондоо л хөдөө явах юмсан гэж боддог боловч амжихгүй байсаар буцаж ирдэг нь харамсалтай.

За тэгээд, 8 сарын сүүлчээс эхлээд ямааны ноолуур, тэмээний ноосон эдлэлийн "Гоёо" компанийн маркетингийн албанд дадлага хийдэг хүн болов оо. Даанч 2 долоо хоног хийхээр төлөвлөж байсан дадлагаа тодорхой шалтгааны улмаас хэдхэн хоногт дуусгав. Үр дүнгээ ч харж чадсангүй. Энэ нь намайг нийгмийн амьдралд бэлэн бус байгааг харуулсан том сургамж, хичээл болсон билээ.

Зуны амралтын хугацаанд Баабарын "Нүүдэл суудал"-ын 2 боть ном л унших шив. Баабар ч лут юм аа. Одоо харин амралтынхаа үлдсэн хугацаанд жаал ном унших санаатай байгаа.

Нээрээн ЭМОС клубын маань шинэ бүтээл удахгүй хэвлэгдэх байх. Тэр үед нь дэлгэрэнгүй танилцуулах болно. ЭМОС клуб гэснээс Монголд байгаа гишүүд 8 сарын 16-нд цуглаж уулзалдсан. Интернэтээр хоорондоо харилцдаг бидний хувьд ингэж уулзалдах нь тун ховор. Миний хувьд олон гишүүнийг анх удаа харж байгаа нь тэр. Гэтэл нэг гишүүн маань удахгүй хуримаа хийх гэж байгаа гээд, бидэнд урилгаа гардуулав. Анх удаа уулзаж байгаа хэдий ч хуриманд нь уригдана гэдэг хэдэн жилийн өмнө бол санаанд багтамгүй зүйл билээ. Ертөнц маань хувьсан өөрчлөгдөж, дэлхийн хаанаас ч хүнтэй танилцаж, нөхөрлөх боломжтой болжээ.

Гэснээс ЭМОС клуб маань намайг зохицуулагч болсноос хойш нэг л идэвх нь сулраад, заримдаа өөрийгөө буруутгах үе гарах юм. Миний лидершип хүрэлцэхгүй байх шиг... Гэхдээ удахгүй шинэ төсөл хэрэгжүүлж эхлэхээр байдал дээрдэх байх гэж найдаж байна.

Монголоос ирэхийн өмнөх өдөр "Шинэ Монгол" ахлах сургууль дээр очиж, хүүхдүүдтэй нь уулзалт хийв. Над шиг үг дуу цөөтэй, ярихдаа тааруу хүнд олон хүний өмнө ярих хэцүү байдаг ч сайхан хүлээн авч, халуун дотно яриа өрнүүлсэн. Ямар ч байсан олон нийтийн ажил хийхэд олж авах мөнгөөр хэмжигдэхгүй тэр үнэт зүйлсийг сурагчдын зарим нь ойлгож авсан байх гэж найдаж байгаа.

Эцэст нь, миний харьяалагддаг семинарынхан маань миний хувьд аялал болсон зуны сургалт Окинавад хийж, түүндээ яваад ирсэн. Японы их дээд сургуулийн төгсөх ангийн оюутнууд дипломын ажлаа зуны хугацаанд хэрхэн амжуулснаа тайлагнаж, түүнийг нь 3-р курсийнхэн нь сонсон, ирэх жил дипломын ажлаа хэрхэн бичих талаар судалдаг юм л даа. Энэ нь семинарын багш оюутнуудыг дотно болгоод зогсохгүй амралтыг үр дүнтэй өнгөрүүлэх нэг сайн арга юм. Окинавад болсон нь миний хувьд зардал өндөр гарч буй нь хүндрэлтэй хэдий ч хэзээ нэгэн цагт очиж үзэх юмсан гэж бодож байсан учраас тун баяртай байгаа. Аян замын тэмдэглэлийг удахгүй блогдоо бичих болно.

Зуны амралтын "тайлан"-г үүгээр өндөрлөе. Удахгүй уулзтал түр баяртай.

Найзууд аа, ном солилцож уншицгаая

www.billmonk.com хэмээх сайтыг сая олж мэдлээ. Надад урилга явуулсан Дэрмээд баярлалаа.

Энэ сайтын тухай www.billmonk.com/about/tour хаягаар орж үзээрэй. Өөрт байгаа номнуудаа жагсаалтанд оруулчихад, найз нартаа зээлүүлсэн ном, тэднээс зээлж уншиж буй ном зэрэг мэдээллүүд харагддаг юм байна. Өөрөөр хэлбэл, хэний ямар ном хаана яваа нь найзуудад нь харагдах юм шиг байна.

Надтай ном солилцох боломжтой, ойр хавьд байдаг хүмүүс надад хэлбэл урилга явуулж болно шүү. Ялангуяа манай сургуулийнхан сурах бичгээ солилцож байхад хэрэгтэй юм байна гэж бодлоо.

Уг нь ч найз нар хоорондын мөнгөн өр зээлийн асуудлыг бас хялбараар шийдэх гэж оролдсон байгаа нь тун дажгүй ч одоохондоо номын хэсгийг нь ашиглая гэж бодож байна.

Дижитал эрин үеийн монгол хэл

Ид шалгалтын үе болж байгаа ч гэсэн түр зуур хичээл номоос холдох нь амралт болох тул нэг бичлэг оруулъя гэж бодлоо.

Хэд хоногийн өмнө 2 андынхаа хамт нэг номны орчуулгыг ариутган шүүж байна гэж бүтэн өдөржин шахуу суусан юм. MS Word програмаар бэлдсэн номын эхийг унших явцдаа номонд олон давтагдаж буй нэр томъёог өөрчлөх тохиолдол гарч байлаа. Мэдээж бүгдийг нь нэг дор өөрчлөхийн тулд хайлт хийж, бүх тийм үгийг олж байгаад нэг дор өөрчлөх техникийн боломж бий. Харин монгол хэлний гээгдэх эгшгийн дүрэм гэх мэт уг үгийнхээ үндэс язгуурыг "танигдахын аргагүй" болтол өөрчилдөг дүрмүүдийн "ачаар" бидний ажил хэд дахин их болох шинжтэй юм байна гэж хоорондоо ярилцаж суув. Жишээ нь, "удирдлага" гэдэг үгийг бүгдийг нь олж өөрчлөх хэрэг гарлаа гэхэд "удирдлага" гэж бичээд хайвал "удирдлагын", "удирдлагыг" гэх мэт үгс хайлтын үр дүнд гарч ирэхгүй юм.

Интернэтээр хайлт хийхэд бүр төвөгтэй. Алдаатай бичдэг хүн маш олон (Сонины сэтгүүлчид хүртэл энгийн зөв бичгийн дүрмийн алдааг олноор "үйлдвэрлэдэг"-ийг энд хэлье), тэгээд кирилл үсгээрээ бичиж чаддаг гэвэл бүр өдрийн од мэт. Тийм болохоор ганц түлхүүр үгээр хайлт хийхийн тулд латин, кирилл үсгээр, бас дээрээс нь нөхцөл дагавар залгагдаад "зүсээ хувиргасан" хэлбэрээр нь хайх хэрэг гарах нь. Дээрээс нь латин үсгээр бичлээ гэхэд иргэд нэгдсэн стандарт баримталдаггүйгээс болж хайлт улам төвөгтэй болно.

Хятадууд хэлээ маш амжилттай "латинчилсан" түүх бий. Жишээлбэл тэд Дэн Сяопин гэдэг хүний нэрийг латин үсгээр бичихэд бүгд л Deng Xiaoping гэж бичнэ. Харин бид өөрөө яаж уншдагтаа дөхүүлээд л илэрхийлмэр аядана. Энэ бүхэн интернэтийн эрин үед монголчууд бидний ажлын "ашигт үйлийн коэффициэнт"-ыг эрс бууруулж буй мэт.

Нэг хэсэг кирилл үсгийн дүрмийг өөрчлөнө гэж шуугиж байгаад таг болов бололтой. Гээгдэх эгшгийн дүрэм алга болно гэсэн сураг сонсогдоод байсан. Тэр дүрмийг баримталдаггүй хүмүүст ч хамаагүй байх л даа, харин дүрмээ дагадаг хүмүүст уг нь хэрэгтэй эд байж мэдэхээр шүү. "Хэл бичгийн улсын хороо" (Албан ёсны нэршлийг нь зөв л бичсэн байгаа даа) дүрмээ өөрчлөөд, түүнийгээ хэвлэлийн бага хурал зарлан "сүр жавхлантайгаар" нийтэд дуулгавал зүгээр санагдаад явчихлаа. Тэгээд бас гадаад үгс, шинэ нэр томъёог монголоор орчуулснаа тэгж зарлаж байвал хорооныхны нэр хүнд тэнгэрт мандахаас гадна бага ангид заалгасан дүрмээ баримтлана гэж зөрүүдлээд байдаг муйхар иргэдэд маань тун ч нэмэртэйсэн.

Манайхантай ижил зовлон оросуудад бас байдаг байх гэж мунхаглав. Тэдний үгс ч бас тийн ялгалаар хувирахаараа төгсгөл нь өөрчлөгддөг "гэмтэй". Харин англи, япон хэлтнүүдэд бяцхан атаархал өвөрлөв. Тэдний нөхцөл дагаварууд нь уг үгээ огт хөнддөггүй. Тэгээд бодоод байхнээ босоо монгол бичгийн маань нөхцөл дагаварууд уг үгээсээ салангид бичигддэг тул хайлт маань амархан болох байж дээ. Эцэг өвгөд минь тун ч "алсын хараатай" байж дээ, хөөрхий.

За энэ ч яахав. Нэгэнт өнгөрсөн зүйл. Үг олдож, үхэр холдох нь. Шалгалтандаа бэлдэх минь...

Гэснээс "Нисванис" хамтлагийн шинээр гаргасан "Нисдэг таваг" цомог тун ч "аятайхан дамшиг" юм гээч. хэхэ.

Some quotes

Ойрд TV Tokyo сувгаар Даваа гариг болгон үдшийн 10 цагаас нэвтэрдэг Cambria Kyuden - Murakami Ryu's Economics Talking Live хэмээх Talk Show-г цаг гарган үзэхийг хичээдэг болоод байгаа. Уг нэвтрүүлгийг Nikkei Shimbun сонины газраас санаачлан бэлтгэж буй бөгөөд Японы эдийн засагт нөлөө бүхий хүмүүсийг урьж авчран ярилцдаг юм. Энэ нэвтрүүлгийн зарим зочдын хэлсэн үгнүүдээс орчуулж тавив.

"Амжилт олоход удирдагч лидер нь ажилтнуудаа тохирох ажилд нь хуваарилж, тэднийгээ бүрэн дүүрэн ашиглах нь чухал. Өөрөөр хэлбэл, талаас илүү нь удирдагчийн асуудал"

Чо Фүжио ("Toyota Motor" корпорацийн дэд ерөнхийлөгч)

"Ямар нэг зүйлээр хэний ч дор орохгүй гэж хэлж чаддаг болохын тулд дор хаяж 20 жил хэрэгтэй. Тэр болтол тэвчээртэй үргэлжлүүлж чадах эсэх нь амжилтын үндэс"

Окано Масаюки ("Okano Kogyo" компанийн захирал)

"Эцэг өвгөд минь өөрчлөлт шинэчлэлт хийхийн тулд амь насаараа дэнчин тавьж байсан. Харин өдгөө өөрчлөлт хийсэн ч амь насаараа дэнчин тавих шаардлага үгүй. Өсч төрсөн эх орныхоо төлөө өөрийн зөв гэж бодсон зүйлээ хийсэн цагт л өөртөө сэтгэл хангалуун байж чадна"

Такэнака Хэйзо (Японы Дотоод Хэргийн Сайд)

"Ашиг гэдэг бол хоол хүнстэй адилхан зүйл бөгөөд ашиг олж чадахгүй бол үхэх хэдий ч үрж барамгүй ихийг олох ямар ч хэрэггүй билээ"

Кондо Ацүяа ("Hatena" компанийн ерөнхий захирал)

"Тэнгэрийн зарлиг гэж бодоод хийвэл биед амар. Амжилттай болох нь ойлгомжтой гэж бодолгүй, бараг бүх зүйл хялбар бүтдэггүй учраас амжилттай болбол өөрийгөө азтай байлаа гэж бод. Гэхдээ үнэн сэтгэлээсээ хичээж хөдөлмөрлөхгүй бол тэнгэр бурхан "манай тал" биш гэдгийг санаарай"

Китао Ёшитака ("SBI Holdings" компанийн гүйцэтгэх захирал)

"Сэтгэл зовних явдал байдаг ч тэр үед өөрийгөө яагаад ийм байдалд орсноо тайвнаар эргэцүүлж дүгнэх нь чухал. Дэмий сэтгэлээ түгшээх нь цагийг дэмий өнгөрүүлж буй хэрэг бөгөөд тэр түгшүүрийг арилгахад цагаа зориулж сур"

Ватанабэ Мики ("Watami" компанийн захирал)

"Барууны ертөнцөд лидер гэдэг бол пирамидын оргилд байдаг. Харин бид мартаж болохгүй лидер хүн гэдэг бол уруугаа харсан пирамидыг доороос нь тулж түшиж байдаг лидер юм"

Фүрүта Хидэаки ("Jomon Associates" компанийн захирал)

"Ажил гэж бүү бод. Амьдрал гэж бод"

Харада Такаши (сурган хүмүүжүүлэгч)

"Дараагийн үеийг бүтээх зүйлс энэ цаг үед зөн совин хэлбэртэйгээр оршин буй. Тийм зүйлсийг олж илрүүлэх нь чухал"

Фүкүхара Ёшихарү ("Shiseido" корпорацийн хүндэт ерөнхийлөгч)

Төрийн дуулал

Төрийн дууллын үг наадмын өмнө шинэчлэгдчихэж. Нэг бадаг нэмэгдсэн байна. Гэхдээ зохиогч нь Ц.Дамдинсүрэн гуай гэж явах юм байна.

Дархан манай тусгаар улс
Даяар Монголын ариун голомт
Далай их дээдсийн гэгээн vйлс
Дандаа энхжиж, vvрд мєнхжинє

Хамаг дэлхийн шударга улстай
Хамтран нэгдсэн эвээ бэхжvvлж
Хатан зориг, бvхий л чадлаараа
Хайртай Монгол орноо мандуулъя

Єндєр тєрийн минь сvлд ивээж
Єргєн тvмний минь заяа тvшиж
Yндэс язгуур, хэл соёлоо
Yрийн vрдээ євлєн бадраая

Эрэлхэг Монголын золтой ардууд
Эрх чєлєє жаргалыг эдлэв
Жаргалын тvлхvvр, хєгжлийн тулгуур
Жавхлант манай орон мандтугай

Харьцуулж үзэхэд амар гээд хуучин үгийг нь бас оруулчихъя. Харсан чинь миний нэр төрийн дууллаас "хасагдчихсан" байна ш д.
Дархан манай хувьсгалт улс
Даяар Монголын ариун голомт
Дайсны хөлд хэзээ ч орохгүй
Дандаа энхжиж, vvрд мєнхжинє

Хамаг дэлхийн шударга улстай
Хамтран нэгдсэн эгнээг бэхжvvлж
Хатан зориг, бvхий л чадлаараа
Хайртай Монгол орноо мандуулъя

Зоригт Монголын золтой ардууд
Зовлонг тонилгож жаргалыг эдлэв
Жаргалын тvлхvvр, хєгжлийн тулгуур
Жавхлант манай орон мандтугай

Зорилго

Би 3-р курстээ ороод маркетингийн (Consumer behaviour) семинарт харьяалагдах болсон билээ. Япон оюутнуудтай бараг харьцдаггүй байсан үеэ бодвол тэдэнтэй хамтдаа ууж идэж наргих нь олшров. Тэгээд тэдний төрсөн өдрөө тэмдэглэж байхыг нь хараад байхад найз нөхөд нь бэлгээ гаргаж өгөнгөө "Энэ жилийн зорилго чинь юу вэ?", "... насны чинь зорилго юу вэ?" гэхчлэн асуугаад л, төрсөн өдрийн эзэн нь ч тов тодорхой хариулт хэлэх юм.

Эдгээрийг хараад, тэд дэлхийн тэмцээнд оролцох гэж буй тамирчдаа бодит боломжоос нь тун дээгүүр үнэлдэг "хачин улс" юм гэж боддог байсан нь эсрэгээрээ нэгэнт түрүүлэх гэж л тэмцээн уралдаанд ордог учраас түрүүлнэ гэсэн зорилго тавиад, тамирчид нь ч, хөгжөөн дэмжигчид нь ч түүнийгээ биелүүлэх гэж эцсээ хүртэл тэмцдэгтэй нь холбоотой юм байна гэдгийг ойлгосон.

Харин тэр "том" зорилгоо биелүүлж чадаагүй бол яах вэ? Зарим нэгэн улс шиг тамирчдаа түүхий өндөг шидлэн, хэлэх хэлэхгүй үгээр дайрч угтаж байхыг нь ер хараагүй. Эсрэгээрээ дараа нь юунд анхаарч, юугаа бэлдэх хэрэгтэй вэ гээд л, ирээдүйг өөдрөгөөр төсөөлөн эцсээ хүртэл тэмцдэг. Тэд бас зарим монголчууд шиг бурхандаа найддаггүй, өөрсөддөө итгэдэг. Хичнээн том зорилго тавиад, түүнийхээ төлөө тэмцээд биелүүлж чадаагүй хүнийг муулахыг нь огт сонсч байгаагүй, япончуудын хувьд "хичээл зүтгэл" гэдэг хамгаас эрхэм байдгаас тэр.

Зорилго гэдэг нь мөрөөдлөөс юугаараа ялгаатай вэ?
Нэгдүгээрт, зорилгынхоо төлөө тэмцдэг, харин мөрөөдөл бол гайхамшиг тохиолдохыг хүлээгээд л сууж баймаар эд. Хоёрдугаарт, зорилго гэдэг заавал биелүүлсэн байх эцсийн хугацаатай байх ёстой. Гуравдугаарт, зорилгоо биелүүлэх аргыг мэдэж байх ёстой. Тэр нь заавал зөв байх албагүй ч, "би ийм аргаар зорилгоо биелүүлэхийн төлөө зүтгэж буй" гэж хэлж чадахаар байх.
Жишээ нь, "Би 30 нас хүрэхдээ жилийн ашиг нь сая доллараар хэмжигдэх компанийн захирал болсон байх болно. Үүнийхээ тулд би Харвардын бизнес скүлийг төгсч, 2 жил нэгэн том компанид ажиллангаа өөрийн компаниа байгуулна. Тэгээд 2 жилийн дотор ажлаасаа гарч, компанидаа бүх хүчээ зориулна" гээд, түүнийхээ төлөө тэмцэж зүтгэж байвал тэр нь зорилго, харин "Би хэзээ нэгэн цагт Монголын хамгийн том компанийн захирал болох юмсан" гэж бодоод "гэдсээ илэн" хэвтэж байвал тэр нь мөрөөдөл болох юм.

Зорилгодоо хүрэх талаар, зарим хүн хувиар илэрхийлсэн биелэлт ярьж, 90 хувийг нь биелүүлсэн байхад зорилгодоо дөхсөн гэсэн сэтгэл ханамж авч, үлдсэн 10 хувийг биелүүлэхийн төлөөх зүтгэлээ сулруулах нь бий. Гэтэл сүүлийн ганц секундэд анхаарлаа сулруулаад алтан медалиа "салхинд хийсгэх" битгий хэл эрдэнэт хүний амиар ч яригдаж болох алдаа гаргах тохиолдол бий. Тийм болохоор 90 хувийн төлөө биш, 100 хувь, 110 хувийн төлөө тэмцэх хэрэгтэй юм байна.

Хөгширсөн хойноо харамсахааргүй амьдрах нь

"Хатэна" компанийн захирал Үмэда Мочио Japanese Technology Professionals Association-аас зохион байгуулсан Silicon Valley Tour (АНУ-ын Калифорниа муж улсын Силикон Валлид Google-ээс эхлээд мэдээллийн технологийн компаниуд олноороо байдаг)-т оролцогчдод зориулж ийм нэртэй семинар удирдан явуулсныгаа өөрийнхөө блогт бичсэнээс товчлон хүргэж байна.

Миний бие түүний "Web進化論 (Вэбийн хөгжлийн онол)" хэмээх номыг яг одоо уншиж байгаа юм. Google, Web 2.0, Open Source гээд олон зүйлийн тухай бичсэн энэ номыг та япон хэл мэддэг бол заавал олж уншаарай.

Дээд зэргийн ажил хийдэг хүмүүст байдаг ерөнхий шинж чанар

Тэдний гол онцлог нь 10, 20 жилийн турш өдөр тутам, өдөржингөө, маш урт хугацаанд ямар нэг зүйлийг үргэлжлүүлэн хийх чадвартай байдаг. Бусад хүмүүс тэднийг хараад "Пөөх, ямар хэцүү ажил вэ!" гэж хэлэхээр зүйлийг ч тэд хэцүү гэж огт боддоггүй. Түүнчлэн тэд амжилт, алдаа зэрэг гаднаас харсан үнэлэлтүүдэд анхаарлаа хандуулдаггүй байх нь олон. Улам бүр өрсөлдөөн нь ширүүсч буй бизнесийн талбарт амжилт олсон хүмүүсийг ажиглаад байхад, тэдэнд "өрсөлдөөн" гэдэг ойлголт огт байдаггүй мэт санагдана.

Жишээлбэл, Silicon Valley-д хагас дамжуулагчийн venture company байгуулан ажиллаж буй Ватанабэ Сэй-ичирогийн хобби нь машин техник засах гэнэ. Найз нөхдийнхөө эвдэрхий машин техникийг цуглуулан зассанаар тэр стрессээ тайлдаг юм. Зарим хүн түүнийг хобби, ажил хоёрыг нь зааглахын аргагүй гэж тодорхойлох нь ч бий. Их идэх тэмцээнд түрүүлэхийн тулд тэмцээний завсар хооронд ходоодоо амраах биш, идэхээ үргэлжлүүлсэн нь ялдаг гэлцдэг. Үүнтэй адилхан жишээ тун олон. Linux-ийг бий болгосон Линас Торвалдсын хувьд программ бичих гэдэг ажил нь ч, хобби нь ч юм. Ажил дээрээ ч, гэртээ ч программ бичих нь бусдын хувьд хэцүү санагдаж болох ч түүний хувьд энэ нь мэдээжийн зүйл аж.

"Чаддаг байх", "дуртай байх"-ын ялгаа

Сайн сургуульд орсон оюутнуудад мэргэжлээ сонгох болсон шалтгаан нь "дуртай, болмоор байсан" бус, "чаддаг" байх нь түгээмэл ажиглагддаг. Тэд сургуулиа төгсөөд гүнзгий бодож эргэцүүлэлгүй нэг ажилд орж, түүнийгээ үргэлжлүүлсээр тэтгэвэрт гарахынхаа өмнө "Би энэ ажилд үнэхээр дуртай байсан уу?" хэмээн өөртөө асуулт тавин харамсдаг. Нас өндөр болсон хойноо ийм харамсал тээхийг хэн ч хүсэхгүй нь ойлгомжтой.

Ингэхэд би гэж чухам хэн юм бэ, ямар нөхцөл байдал байхдаа би аз жаргалыг мэдрэх вэ, бусдын амжилтанд атаархахгүйн тулд би өөрөө ямар болох ёстой вэ? Мэдээж хариултыг олоход тун төвөгтэй хэдий ч, өөрөөсөө ингэж асуухаа зогсоож огт болохгүй.

Дуртай зүйлийнхээ талаар өөрийнхөө чадварыг голж болохгүй. Алдаанаасаа суралцаж, түүнийгээ засч явсаар шилдэг нь болдог шүү дээ. Өөрийн хамгийн чухал шийдвэрийг гаргахдаа бусдын нөлөөнд авталгүй, үргэлж эрэл хайгуул хийж байх нь чухал.

30 хүрэхээсээ өмнө энэ бүхнийг үргэлж бодож, эрэл хайгуулаа үргэлжлүүлбэл "тэнгэрээс заяасан" ажил чинь олдох л болно. Хүнд хэцүү өрсөлдөөнийг ялж гарах түлхүүр нь "Би хийдэг ажлаа л хийж байсан шүү дээ, огт өрсөлдөе гэж бодоогүй" гэж хэлж чадахаар ажилдаа дуртай байх явдал юм.

Үмэда Мочио, 2004.03.16

Үнэхээр "Би чаддаг юм чинь хэнтэй ч өрсөлдөж ялж чадна" гэж бодох, "Би дуртай учраас хэзээ нэгэн цагт ялж чадна" гэж бодох хоёр ялгаатай ажээ.

Сайн дурын уран сайханчид

Сайн байцгаана уу. Гэртээ интернэтгүй байсан тул (гэхдээ энэ нь зөвхөн шалтаг л даа) удаан хугацаанд блог-оо бичсэнгүй. Дотуур байрнаасаа гарч, сургуулийнхаа ойролцоо байр хөлслөн амьдрах болсон хэрэг л дээ.

Англи хэлний volunteer хэмээх үгийг бид "сайн дурын" гэсэн үг оруулан илэрхийлдэг. Биднийг багад сайн дурын уран сайханч хэмээх нэр томъёо их хэрэглэгддэг байж билээ. Жил болгон шилдгийг нь шалгаруулах уралдаан зохиож, шалгарсан нь мэргэжлийн дуучин, хөгжимчин болдог байсан санагдаж байна. Гэтэл социалист нийгэм улирахтай зэрэгцэн сургуулийн сурагч болсон миний үеийнхэнд сайн дурын уран сайханч гэдэг үг "өрөөл бусдад таалагдах гэж өөрт хэрэггүй зүйл хийхдэг хүн" гэсэн утга илэрхийлэх болсон юм. Өөрөөр хэлбэл, хэн нэгнийгээ муулахдаа энэ үгийг хэрэглэдэг болсон.

Мөн өөрсдийгөө Монголтой мах цусны холбоотой гэж үздэг, эсвэл эх дэлхийгээ хайрладаг болохоороо хаа байсан холоос тусламж илгээсэн, Монголд очиж мод тарьсан гэх мэт сайн дурын ажил хийдэг япончуудыг монголчууд бид цаанаа ашиг харж буй гэж хардах. Ашиг харж ажилладаг бол "сайн дурын" гэж нэрлэмээргүй байлтай.

Ингэхэд сайн дурын ажил хийдэг хүн яагаад ийм муу жишээ болон дурьдагдах болтлоо нэр хүнд нь уначихсан юм бол? Монголчууд маань сайн дурын ажил хийдэг хүмүүсийн тухай "хэнхэг", "цаанаа ашиг харсан", "карьер хөөх санаатай" гэх мэтээр муулахаас биш, тэр сайн хүн шүү гэж хэлэх нь цөөхөн. Социалист нийгмийн үед сайн дурынхан гэхээр нам эвсэл, олон нийтийн ажил гээд явдаг хүмүүс л бодогддог, тэд нь ч тэр "сайн дурын" ажлаа хийж байгаад албан тушаал ахидаг, эсвэл гадаадад сургууль соёлд явдаг байв. Бас олон нийтийн ажилд хүн болгоныг "албадан" хамруулдаг (субботник, майн баярын жагсаал, мал төллөлтөд туслах гэх мэт), түүнд нь дуртай дургүй оролцдог нь дийлэнх нь байсан учир нөгөө хэдийгээ "хэнхэг" гэж нэрлэх болсон байх гэж бодогддог юм.

За тэгээд, улс орон маань ардчилалд шилжив ээ. Ардчилсан орны хувьд төрийн бус байгууллагууд борооны дараах мөөг шиг олшрох нь ойлгомжтой. Гэтэл Монголд байдаг тэр олон байгууллага, сайн дурынхнаас "дүрмэндээ заасан зорилгоо хэрэгжүүлэхдээ хойрго", төсөл бичиж, олон улсын байгууллагуудаас мөнгө "салгасан" үл бүтэх этгээдүүдийг нь ажигч гярхай ард түмэн маань юун түрүүнд олж хараад, хийж бүтээгээд байгаа хэсгийг нь олж харсангүй ээ. Ингээд л өмнөх нийгмээс улбаатай, сайн дурынхны тухай төсөөлөл нь огт өөрчлөгдөөгүй үлдсэн нь энэ.

Намайг анх Японд ирэхэд эндхийн оюутны холбоо нь монгол оюутнуудынхаа дунд нэр хүнд муутай байсан юм. Карьер хөөх гэсэн нөхөд нь ЯМОХ-т ордог гэж хэлэх хүнтэй ч таарч байсан. Үнэхээр оюутны холбоонд байсан хүмүүс олон япончуудтай танилцан, тэдэнтэй ажил хэргийн холбоо тогтоон гайгүй албан тушаалд ордог нь үнэн. Гэхдээ тэд анхнаасаа 100 хувь тийм бодолтой байсан гэвэл би одоо итгэхгүй. Тэд оюутан ахуй цагаасаа ажил хийхийн хүнд хүчрийг мэдрэн (50 мянган хүн хүрэлцэн ирдэг, эндхийн монголчуудын хамгийн том баяр - Хаврын баярыг ЯМОХ зохион байгуулдаг бөгөөд хагас жилийн турш энэхүү баярт бэлддэг юм), туршлага суун, олон хүнтэй харилцах явцдаа хүнтэй харилцах туршлага сууж, өөрийгөө ч тэр хүмүүст таниулж байгаа. Өөрөөр хэлбэл, сайн дурын ажил хийнгээ өөрсдийгөө хөгжүүлж байсан учир сургуулиа төгссөний дараа ямар ч ажлыг нүүр улайхааргүй хийж чадахаар болдогт л хамаг учир оршиж байгаа юм. Цагийн ажил хийнгээ, эсвэл аль нэг компанид дадлага хийнгээ ажил хийж сурна гэж хэлэх хүн гарч магад. Тэр үнээн, гэхдээ сайн дурынхны ажил нь олон нийтийн сайн сайхны төлөө учраас утга учиртай юм. （やりがいのある仕事）

Эцэст нь хэлэхэд, сайн дурынхан гэдэг нь "сайн санааны үзүүрт шар тос" гэгчээр сайхан сэтгэл гаргасныхаа шанг хүртэж, сэтгэлийн ханамж авдаг хүмүүс болохоос биш шар тосны төлөө "сайхан сэтгэл, сайн дур" гаргадаг хүмүүс биш юм шүү. Тэднийг муулж, сайхан сэтгэл рүү нь битгий ус цацаарай гэж хүсэх байна.

Бичилгүй удсан чинь бичих чадвар маань муудсан юм шиг санагдаж байна, өнөөдрийн бичлэг маань санаанд нэг л хүрсэнгүй, хэлэх гэсэн зүйлээ ч олигтой илэрхийлж чадсангүй.

Сүүдокү (数読) буюу "тоог уншихуй"

Барууны ертөнцөд Японоос гаралтай, ийм нэртэй puzzle тун хурдацтай дэлгэрч байна.


Sudoku puzzle нь 9*9 хэмжээтэй хүснэгтээс тогтох бөгөөд гол зарчим нь аль ч мөр, багана болон 9*9 квадратыг бүрдүүлж буй 9 ширхэг 3*3 квадрат тус бүрд 1-9 гэсэн цифрүүд цор ганц удаа орсон байхаар бөглөж гүйцээх явдал юм. Завтай, уйдсан үедээ бөглөж суухад зүгээр эд шүү. Тархиа ч ажиллуулчихна.

Энэхүү puzzle-ийн программыг доорх холбоосоор орж татаж авна уу.
Click here

Бүртгүүлэхдээ дараах хэрэглэгчийн нэр, кодыг хэрэглээрэй.
Epidem Warez
C7KRL6BCDTFBBAD

"У" юу, "Ү" юү, аль нь вэ хө?

Үнэг гэхэд ордог Ү үсэг. 7 настай балчир жаал цагаан толгойн баяраараа ийн уянгалуулан уншиж, эцэг эх, багшдаа уншиж бичиж сурснаа тайлагнадаг. Та ч гэсэн ямар нэг үсгийн дүрд хувирч, шүлгээ уншаад өөрийгөө том болчихсон мэтээр бодож л байсан биз.
Гадаад үгийг кирилл үсэг рүү буулгахдаа бид социалист нийгмийн үеэс орос "ах нараасаа" "будаа идэж" иржээ. Жишээ нь, Гонконг, Сеул гэж бичдэг байснаа, зах зээлийн буянаар "хөрөнгөтөн нийгэм"-тэй шадарласныхаа хүчинд Хонконг, Сөүл гэж бичдэг болжээ. Үүнтэй адилхан жишээ Гитлер (Хитлер), Гамильтон (Хамильтон), Эйлер (Ойлер) гээд захаасаа аваад бий. Эйлер гэж бичиж заншсан бид түүгээрээ дуудаад, гадныхантай нэвтрэлцэхгүй байна. Үүнтэй холбогдуулж хэлэхэд, орос ах нарын "будаа" биднийг дэлхийтэй хөл нийлүүлэн алхахаас чангаагаад байна. Математикт Коши-Щварцын тэнцэтгэл биш хэмээх алдартай теорем байдаг. Гэтэл бид орос сургалтаар Коши-Буняковскийн тэнцэтгэл биш гэж хэлж, заалгаж заншжээ. Монголчуудын бид мундаг, бид анхдагч, бид... бид... хэмээн өөрсөддөө хамааруулах дуртай "өвчин" оросуудад бас байдгийн илрэл энэ. Эсвэл тэдний үндсэрхэг үзлийн сүүдэр нь ч юм уу? Ямартай ч дэлхийтэй ойлголцохын тулд дэлхийтэй адил нэр томъёо хэрэглэж сурмаар байна. Та ч гэсэн тэгж бодож байгаа байх.

Тэгвэл та бүхэнд орос хэлэнд байдаггүй Ү үсгээ бид нар бага хэрэглэж "хэлмэгдүүлээд" байгаа юм биш биз гэдэг асуулт тавья.
Өнөөдөр бид У, Ү үсгээ зөв ялгаж хэрэглэж байна уу? Монгол хүмүүс байж юу гэж алдаж байдаг юм гэж та уцаарлаж магад, гэхдээ жаахан тэвчээд цааш нь уншаарай.
Японд ирээд үүнийг анх анзаарсан юм. Япон хэлэнд у үсэг байдаггүй, харин ү үсэг бий. Фүжи уул, Сүмоо, сүши, самүрай гээд Японы нэрийн хуудас болсон олон зүйл нь латин үсгээр Fuji, Sumo, sushi, samurai гэх мэтээр бичигддэг. Тэд ч яахав, нэгэнт ү үсэггүй хойно ингэж бичих нь зөв байлгүй яахав. Харин бид ү үсэг байсаар байтал оросуудтай адил Фужи, Сумо, Суши, Самурай гэх мэтээр бичих нь юуны учир вэ?
Манай сургуулийн нэрийг ч угтаа дуудлага ёсоор нь бол Хитоцүбаши гэж бичих ёстой байтал Хитоцубаши гэж бичигдсэн байх тохиолдол олон. Адаглаад л бид Сүзүки санг Сузуки сан гэж бичиж, түүгээрээ дуудаж, мурий хазгай хэлтэй болж харагдаж байна.
Сумо гэхэд о үсэг орсон байгаа юм чинь эр үг, тиймээс у гэж бичих нь зөв гэх хүн гарч магад. Гэтэл энэ маань гадаад үг шүү дээ. Япончууд монгол хэлний дүрэмд тохируулан үгээ зохиосон байж таарахгүй. Бид л тэдний дуудлагад тохируулан бичих ёстой гэж бодох юм.

Ихэнх гадаад хэлэнд ижил эгшгийг давхардуулан хэрэглэх нь төдийлөн харагддаггүй. Тэгвэл монгол хэл маань урт эгшиг гэдэг сайхан зүйлтэй. Тийм болоод ч тэр үү, бид богино бичигдсэн эгшгийг богиноор л дуудах гээд байдаг улс. Вашингтон, Токио, Осака гэж бичсэн байхад гадаад хэл мэдэхгүй монгол хүн яаж дуудах вэ? Бичсэн дагуу нь л уншина. Гэтэл үнэндээ Ваашингтон, Тоокёо, Оосака гэж дуудагддаг үгнүүд.

Энэ мэтчилэн, орчин цагийн бичгийн монгол хэл маань гадаад үг, нэр томъёонд хайнга хандаж, "бэлэнчлэх сэтгэлгээ"-гээр хандаж хуулбарлаж ирсэн билээ. Зөв бичдэг хүн зөв сэтгэдэг. Иймийн учир энэхүү бичлэгийг тэрлэлээ. Хэрхэхийг бултаараа шийдэх буй заа.

Бид яах гэж бичдэг вэ буюу "Блог хувьсгал"

Дунд сургуульд байхад багш маань биднээр алгебр, геометрийн бодлогууд бодуулж, гэрийн даалгаварт бодолтоо дахин хуулж ирэхийг шаарддаг байж билээ. Тэр үед бараг гэртээ харингуут даалгавараа хийж эхэлдэг мөртлөө л унтах цаг болоход хийж амжаагүй үе олон тохиолдож байсан. Тийм болохоор бодолтоо хуулах даалгаварыг нь ангид бичсэнээ үг үсэггүй хуулсан төдийгөөр аргацаадаг байлаа.
Сурагч байхдаа багшийн өгсөн даалгаварыг биелүүлдэг хүн болох гэж зай завсаргүй тоо "өрсөн" хуучин дэвтрээ эргүүлэн сөхөхөд, толгой өндиймгүй их даалгаварыг нь биелүүлдэг тоотой хэдхэн сурагчийн нэг байсан болохоор өөрийгөө ямар хичээл зүтгэлтэй байсан юм бэ гэж бодовч юунд хүрэх гэж, яах гэж хичээл зүтгэл гаргаж байсан юм бэ, би тэр даалгаварыг нь биелүүлснээр юу олж авсан бэ гэдгээ бодохоор ичмээр ч юм шиг. Одоо бодоод байхад бичих нь гол биш байжээ. Хамгийн гол нь ойлгож бичих, мөн ойлгомжтой бичих. Тодруулбал бусад хүнд төдийгүй өөртөө ойлгомжтой бичих нь чухал байсан аж.
Миний хувьд ном уншихдаа зүгээр л уншаад өнгөрвөл толгойд үлдэх нь бага байдаг, харин уншингаа тэмдэглэл хийвэл өөрөө ойлгож байж бичих тул үлдэц сайтай байдаг юм. Дараа нь мартсан ч тэмдэглэлээ сөхөхөд л сэргээгээд саначихна. Мэдээж уран зохиолын номны хувьд өөр л дөө. Хичээлийн хувьд ч ялгаагүй. Тийм болохоор бидний бичих хамгийн эхний зорилго нь шинэ мэдлэгийг "өөртөө ойлгуулах" билээ.
Хүн гэдэг амьтан дурсамж, бодлоо мартаж чаддаг болохоороо л "галзуурчихалгүй" амьдардаг гэж нэгэн хүн хэлсэн байдаг. Тийм ээ, бид толгойдоо найдаад, бүх зүйлийг цээжлэнэ гээд явбал бүтэхгүй, мартаж санах үе танд бишгүй л тохиолддог биз дээ? Тийм болохоор зурсхийсэн шинэ санаа, мартмааргүй байгаа сэтгэгдлээ бичиж үлдээсэн нь дээр. Өөрөөр хэлбэл бид бичсэнээрээ "санах ой"-гоо орлуулж байгаа хэрэг.
Мөн бид албан ажил хийхээр бичиг цаастай зууралдах үе бишгүйдээ тохиолдоно. Хэн нэг хөрөнгө оруулагчид гайгүй санаа бүхий бизнесийн хөрөнгө оруулалт хүссэн бичиг илгээе гэж бодвол сайн бичиж сураагүй, эмх цэгц муутай, ойлгомжгүй зүйл бичээд явуулбал сайхан боломжоо алдаад зогсохгүй ичгэвтэр билээ. Тийм болохоор бид нийгэмд хөл тавихаасаа өмнө бичиж сурах хэрэгтэй. Залуус маань кириллээрээ зөв бичиж чаддаггүй, сонины сэтгүүлчид нь хүртэл "түмэн алдаа үйлдвэрлэдэг", тэгээд түүнийгээ бид уйгаржин монгол бичиг эхэлж заалгаснаараа золиос болсон гэсэн шалтгаар хаацайлдаг. Гэтэл бид босоо бичгээрээ бас сайн бичиж чадах уу? Энэ бол ердөө л шалтаг юм. Бид бичиж, түүнийгээ бусдаар засуулж байж л алдаагүй зөв, ойлгомжтой, эмх цэгцтэй бичиж чаддаг болно. Нас ахих тусам биднийг засч залруулах хүн ховордоно. Иймд аль болох их бичиж, бичгийн соёлыг эзэмшихийг бүгдэд уриалж байна.
Эцэст нь, дэлхийн хүн амын дөнгөж 30 хувь нь л бичиг үсэг мэддэг гэдэг. Гэхдээ монголчуудын маань 90 хувь нь бичиг үсэгт тайлагдсан болохоор бид социалист нийгмийн ачаар бас ч гэж соёлжсон ард түмэн гэж хэлж болохуйу үзүүлэлтэд хүрсэн. Тийм болохоор өөрийн үзэл бодлоо бичвэл монголын 2 сая хүний ихэнхтэй нь бодол санаагаа хуваалцаж чадна. Энд тэнд яриад явлаа гэхэд Сүхбаатарын талбай дээр жагсаал зохион байгуулж буй аятай, тэнд очоод чанга яригчаар ориллоо ч бодол санаагаа хуваалцах ийм өргөн уудам орон зайг бүрдүүлж чадахгүй билээ.
Миний блог бичиж буй шалтгаан энэ бөлгөө. Мэдээж хүн 100 хувь зөв зүйл ярьж бичнэ гэж бараг боломжгүй. Намайг зарим нэг нь "Овоо дажгүй юм бичсэн байна гээд уншиж байтал нэг тэнэг өгүүлбэр тааралдав, нээх том хүн шиг мөртлөө заримдаа мангар хүн шиг үг хэлэх юм" гэж хэлж байсан удаатай. Би өөрийнхөө бичсэн бүх зүйлийг зөв гэж хэлээгүй, бодол санаагаа та бүхэнтэй хуваалцах гэсэн жирийн л нэг оюутан. Гэхдээ тиймэрхүү мангар ч юм шиг, "эсэргүү" өгүүлбэрийн цаана миний юу бодож явдаг, яагаад тэгж бичих болсон нь харагдах буй заа.
Өнөөдөр Японд блогоороо хангалттай орлого олоод амьдарч байгаа хүн тун олон байдаг. Монголчууд маань энэ боломжийг яагаад ашиглаж болохгүй гэж? Блог хувьсгал эхлүүлцгээе.

Гунигт ертөнц

О.Дашбалбар

Эрх мэдэлтэй хүн нүгэл хилэнцээс зайлахгүй
Эд баялагтай хүн хүсэл шуналаас хагацахгүй
Ертөнцийн бүх юм хэмжээтэйг бүү март
Ер цагаа болохоор хумхийн тоос шиг сарнина

Энгийн хүн ардад ээлтэй бай, хайртай бай
Элдэв бусармаг явдалд бүү орооцолд
Үнэтэй цайтай бүхнээ бусдад өгч сур, бүү харамс
Үүрд оршихгүйн учир тус болох үйл бүтээ

Гаднаан ямагт бусдаас доорд бай, даруу бай
Гайхуулах хэрэггүй, дотроон тэнгэр мэт агуу бай
Үг яриа хэрэггүй газарт харцаараа өгүүлж сур
Үнэн худлыг ялгах аргагүй цагт бурхандаа залбир

Өнөөдөр чамайг, маргааш бусдыг хуурах хүмүүст
Өөр шигээ бүү итгэ, мөрийг хөөж чигийг барь
Хүү минь, хамгийн эцэст хэлэхэд номой явдлыг дээдэл
Хүлцэн тэвчихээс илүү гавъяаг би мэдэхгүй

1991.01.09

Right Web Monitor v2.0 Beta

Интернэтээр байнга аялдаг, тэр тусмаа тогтмол ордог сайтуудтай ба хурдан холболт бvхий хэрэглэгч нарт яг тохирох програм. Тэдгээр байнгын ордог сайтууд руугаа заавал нэг нэгээр нь орж vзэлгvйгээр энэ программын тусламжтайгаар бvгдийг нь шинэчлэгдэж vv vгvй юу гэдгий харах боломжтой юм.

Миний хувьд хvмvvсийн блогийг байнга орж шалгадаг байсан бол одоо энэ программ миний өмнөөс тэрхvv ажлыг хийж байна.

Татаж авах
Эмчилгээ

Татаж авч ажиллуулаад, Хантулгад талархлаа илэрхийлээрэй. Тvvний сайт

Шалгалтуудаа өгөөд бараг дуусч байна. Одоо нэг дэхид ганц шалгалттай. Ер нь сүүлийн 2 долоо хоног хичээл номдоо анхаарлаа хандуулж, номын санд суугаад байсан чинь хичээл хийдэг байсан үе маань буцаж ирээд, бас зунаас хойш засрахгүй байсан амьдралын хэмнэл маань засарч, сэтгэл санаа маань ч өөдрөг байна.

Нээрээ өөрийнхөө home page-ийг жил гаруй шинэчлээгүй байснаа шинэчилсэн юм байна. Загвар нь ч өөрчлөгдсөн. Орж сонирхоорой.

Нэг жилийн дараах өөртөө бичсэн захидал

Бусадтай харьцуулахад ур чадвар дутмаг байх нь ичгэвтэр зүйл биш,
Харин нэг жилийн өмнөх өөртэйгээ харьцуулахад юу ч өөрчлөгдөөгүй байвал тэр хамгийн ичгэвтэр...

Жирод нэг удаа өөрийгөө таних семинарт суух завшаан тохиолджээ. Ажилдаа түүртээд завгүй байхад дээр нь элдэв семинарт суу гэж тушаах даргадаа үнэхээр дургүй нь хүрч байлаа. Яагаад заавал би энэ семинарт суух ёстой юм бэ? гэдгийг ойлгохгүй байв. Гэтэл семинарын багшийн яриаг сонсч суух зуур энэ бүхнийг ойлгож ирлээ.
Багшийн хэлсэн үг түүнд аянга ниргэх шиг л тусчээ. Нэг жилийн өмнөхөөсөө муу тал руугаа л өөрчлөгдсөн өөрийгөө бодоод өөрийн эрхгүй нүүр нь улайж, ажлаа хийхдээ хэлбэрддэг болсон өөрөөсөө ичив. Нэг жилийн өмнөхөөс
- Татдаг тамхины хэмжээ ихэссэн,
- Ном унших цаг багассан,
- Телевиз үзэх цаг маань ихэссэн,
- Найз нартайгаа "зуу татах" нь олширсон,
- Биеийн жин 2 килограммаар нэмэгдсэн,
- Шударга бус, сэтгэл хангалуун бус байна гэж гомдоллох нь олширсон байлаа.
"Аан, яагаад компани маань намайг энэ семинарт суулгасныг одоо л ойлголоо". Энэ бүхнийг гэрлэж амжаагүй байхдаа ухаарсан минь яамай даа. Гэрлэх нас маань болчихоод элдвийг эргэцүүлж суугаа өөртөө хатуу шаардлага тавихгүй бол энэ янзаараа надад хань олдохгүй шинжтэй дэг ээ. Хэрвээ олдлоо гэхэд хамтдаа доройтох биз.
Багш "Өөрийгөө өөрчилмөөр байгаа бол нэг жилийн дараах өөртөө хаягласан захидал бичээд үз, өөртэйгээ гэрээ байгуул" гэж хэлэв.
Тэр дор нь үзгээ шүүрэн авч өөртөө захидал бичиж эхэллээ.

"Нэг жилийн дараах надад,
Би өөртөө шаардлага тавьдаггүй байжээ. Энэ маягаараа бол сайн эхнэртэй болж чадахгүй. Албан ажилдаа ч ахиц гаргахгүй. Тийм болохоор энэ захиаг унших өдрийн надад хандаж дараах зүйлсийг амлая.
1. Архийг долоо хоногт хамгийн ихдээ 2 удаа л амсана.
2. Интернет болон телевиз ширтэж өнгөрөөдөг цагийг өдөрт 2 цагаас хэтрүүлэхгүй, мөн шөнийн 24 цагаас хойш бол огт зөвшөөрөхгүй.
3. Тамхиа хаямаар байгаа хэдий ч бусдын яриаг сонсвол тамхиа хаясны дараа таргалдаг гэлцэнэ. Тийм болохоор тамхиа хаялаа гэхэд идэж уухаа багасгах хэрэг гарах нь. Үнэнийг хэлэхэд аль алийг нь хиймээр байгаа ч чадахгүй байх гэж бодож байна. Тэгэхээр тамхинаас ирэх жил гаръя.
4. Уухад зарцуулах мөнгөө хэмнэж, тэр мөнгөөрөө ном худалдан авна. Энэ жил сард 3, нийт 36 ном уншъя гэж бодож байна.
5. Сэтгэл хангалуун биш байна гэх мэтээр гомдол гаргахгүй. Хэрэв гаргавал 1000 йенийн торгууль төлье.
Хэдийгээр надад хэцүү байгаа ч зориглон эдгээр зүйлсийг амлаж байна.
Нэг жилийн дараах, хичээл зүтгэлийнхээ үрийг амссан өөртэйгээ уулзахыг тэсэн ядан хүлээж байна.

200* оны * сарын *
Хэйбон Жиро"

Өөртөө итгэлгүй болсон үед унших ном

Кацүтоши Касамаки гэдэг хүний бүтээл, ийм нэртэй ном өнөөдөр худалдаж авлаа. Өөртөө итгэлгүй байгаадаа биш, ер нь сургамжтай санагдсан болохоор нь авчихлаа. Түүнээс гадна "50 things to learn at the office for yourself", "The practical management school" хэмээх хоёр ном худалдаж авсан.
"Яагаад өөрийгөө хөгжүүлэхгүй байна вэ?" хэмээх эхний бүлгээс нь сонирхуулъя.

1. Өөрийгөө хэт дөвийлгөөд байна уу?
Урлагийн ертөнцөд хэн нэгнийг сүйтгэхийн тулд түүнд "цаасан малгай" өмсгө хэмээдэг. Хичнээн авъяастай, мундаг хүн байсан ч хичээл зүтгэл гаргахгүй бол ахиж дэвшихгүйгээр барахгүй тэр өндөр түвшнээ удаан хадгалж чадахгүй билээ. Нэгэн алдартай төгөлдөр хуурч "Нэг өдөр бэлтгэл хийхгүй бол өөрөө анзаардаг, 3 өдөр алгасвал багш маань анзаардаг, харин 7 хоног бэлтгэлээ таслахад л үзэгчид анзаардаг" учраас өдөр болгон бэлтгэл хийдгээ дурьджээ...
...Хүний чадварыг эргэн тойрны хүмүүс л үнэлэх эрхтэй. Хичнээн өөрийгөө мундаг гэж бодож байсан ч мундаг биш л байдаг. Дэргэдэх хүмүүс нь "Тэр ямар мундаг гээч" гэж хэлж байгаа цагт л тэр жинхэнэ мундаг хүн.
"Би энэ компанийг авч яваа", "би байхгүй бол манай компани яах бол?" хэмээн боддог хүн байж болох юм. Гэтэл нэг ажилтан нь гарснаас болж бүхэл бүтэн компани сүйрнэ гэж барагтай л бол үгүй билээ...
2. Өөрийгөө хөгжүүлэхийн хэрэгцээ шаардлагыг мэдрэхгүй байна уу?
Хүмүүс бид ном уншихаа болих гурван шалтгаан бий гэлцдэг.
Эхнийх нь сургуулиа төгсөхөд, дараах нь гэр бүл зохиоход, эцэст нь дарга болоход.
Үнэндээ эдгээр нь улам их унших, өөрийгөө хөгжүүлэх шалтгаан болох ёстой билээ. Өөрийгөө цаг тутам хөгжүүлэхгүй бол нэг л өдөр өөрийгөө ямар их хоцрогдсоноо мэдрэх болно. Гэхдээ тэр өдөр таны хувьд тун азтай өдөр байх нь зайлшгүй. Учир нь тэр өдрөөс хойш та өөрийгөө хөгжүүлэхээр шийдэх байх гэж найдаж байна. Ер нь хэзээ ч эхэлсэн оройтохгүй хэдий ч тэр цагт та ямар их цагийг үр дүнгүй өнгөрүүлснээ бодоод харамсаад ч барахгүй билээ.
3. Одоогийн байгаа байдал чинь ямар ч асуудалгүй юу?
Хүмүүс өөрийн одоогийн байдлаа тогтмол хугацаанд нягталж байх хэрэгтэй. Амьдрал гэдэг зах хязгааргүй ойтой л адил. Би зөв зүг рүү явж байна гэж бодож байтал огт өөр зүг рүү явчихсан байх нь ердийн үзэгдэл. Энэ нь өөрийгөө хөгжүүлэхээс гадна эрүүл мэндийн хувьд ч хамаатай. Би эрүүл байна гэж бодоод явж байтал нэг л өдөр өвчин хууч илрэх боломжтой шүү дээ. "Эрүүл биед саруул ухаан" гэдэг болохоор эрүүл мэндээ ч гэсэн тогтмол хугацаанд шалгаж байгаарай.
4. Ажил, сургуулиасаа болоод завгүй байна уу?
"Өөрийгөө хөгжүүлэх ямар ч завгүй, толгой өөд татах завгүй их ажил байна", "гэртээ унтах л гэж харьдаг" гэх мэт яриа нэлээд сонсогддог ч үнэхээр тийм юм болов уу?
Үнэндээ байдал эсрэгээрээ. "Ажлыг завгүй хүнд даатга", "завгүй байх тусмаа хүн их ажил амжуулдаг" гэлцдэг шүү дээ. Хэрэв дарга чинь нэг ажил хий гэж тушаавал өөдөөс нь "би завгүй ээ" гээд зогсч байвал "Чи амралтын өдөр ч гэсэн ажиллаж байгаа юу?, унтах ч завгүй байгаа юу?" хэмээн уурлах биз. Гэтэл өөрийнхөө төлөө хичээллэж, ном уншихад цаг гаргахгүй байна гэдэг чинь юу гэсэн үг вэ? Ажил, ажил гэж гүйсээр байтал амьдралдаа амжилт гаргахгүй. "Ажил, хичээл, өөрийгөө хөгжүүлэх, эрүүл мэнд, гэр орон" гэсэн зүйлсийн харьцааг тун сайн зохицуулах хэрэгтэй.

Хийх юмаа олж ядав :P

Та бүхэндээ шинэ оны мэнд хүргэе. Найз нөхөдтэйгээ бараг 24 цагийн турш хамт байж, шинэ жилийг угтаад, уйдах завгүй байсан хэдий ч гэнэт "шоу" дуусч ганцаараа болоод бага зэрэг ганцаардаж байна шүү. Ойрын үед японоор бичих "хоббитой" болоод байна. www.mixi.jp хэмээх япон сайт дээр өдрийн тэмдэглэл маягийн зүйл бичиж эхэлсэн.

Тэрнээс гадна монголоос япон руу хальт орчуулга хийж үзэв. Япон хэл мэдэхгүй хүмүүс монголоор http://xanaduart.mn/blog/?p=174 хаяг руу орж уншаарай. Jagie-ийн бичлэгүүд тун дажгүй шүү. "Буратиногийн тухай ном" гэдгийг нь "Сүхийн цагаан морь" болгоод сольчихсон. Ядмаг орчуулгаа та бүхэнд тулгаж байгаадаа хүлцэл өчье.

スーホの白い馬

(Japanese version of "Buratino - The Book" by Jagie, translated by Zorigt)

困った～。これから僕死ぬんだ。7歳になってから死んだ方がもっと良かったのに。今、まだまだ5歳のに。来年の入学を目前にして死ぬなんて最悪。入学して、読めるようになっていれば「スーホの白い馬」を自分で読んだはずのに。そしたら天国に行ってあの物語を神様に話してあげたかった。今本の半分しか読んでもらってないんだよ。神様は「白い馬はそれからどうしたの？」って聞けばどうしよう。お祖父ちゃんは毎日僕に5ページしか読んでくれないんだ。だからたくさん残ってて、悪いことに今僕が死ぬことになってるよ。

天国っていいところだよね。隣の家のお婆さんはこの間あそこへいっちゃった。まだ戻ってきてないの。僕が死ぬ前に来たら天国についてよく聞いてから行きたいな～。でも、待てないかも。あ、そうだ。天国へ本を持っていってそのお婆さんに読んでもらえるんだ。ああ、でも僕のお祖父ちゃんみたいに偉くないから読める分けないと思う。

僕のお祖父ちゃんは本当に偉いよ。毎晩眼鏡をかけて僕の本を読んでくれるのだ。お祖父ちゃんが忙しかったら変わりにお祖母ちゃんに読んでもらう。お祖母ちゃんは学校の先生だから僕に字を教えてるよ。僕覚えるのはとても速いんだ。今日は「おとうさん」って書けるようになったんだ。お父ちゃんを帰ってきたら書いてあげようかな。僕の両親は”海外”という所に留学しているから今僕はお祖父ちゃんとお祖母ちゃんと一緒に住んでるの。僕を小学校に入学したら両親が帰ってきて、弟と4人で暮らすはずだったのに。今死ぬことになってるから残念だね。もしかして両親が帰ってくるのを待たないで死んじゃったって嘆くだろうね。
隣の家のお婆さんが死んだときその家のお父さんとお母さんは泣いてばかりいて、みんなが悲しそうな顔してた。天国っていい所へ行ったのになんで泣くんだろう。一緒に行かなくて独りで行っちゃったからかな。僕も一緒だ。お祖母ちゃんが買い物に行くとき僕を家に残したら泣いちゃう。でも、今もう大きくなったから泣かないようにしてる。なのに、隣の家のお兄さんたちは大人なのに泣くなんて、恥ずかしくないのか。僕は大人だったら恥ずかしくて泣けないよ。

あの本の話に戻るとこの間両親が送ってくれたんだ。彼らはいつも僕にいいもの送る。去年の夏帰ってきたときとっても綺麗な黄色い髪の人形くれた。でも、隣の家の子の持ってる銃をくれたらもっとうれしかったはずだ。昨日人形の髪を白い馬と同じ白く染めようと思って弄ってたら顔を汚くしちゃった。お祖母ちゃんにしかられるのは怖くて人形を隠しちゃった。今僕死ぬからしかられないで済む。良かったね。

僕が死んだら僕の黄色い髪の人形は独りで寂しくなるかな。普段は僕たちお父さん、お母さん役になって遊ぶんだ。隣の家の友達に世話するよう頼むんだ。でも、彼銃以外は知らないだろう。もしかして人形を怖がらせちゃうかも。彼女を怖がらせると目を閉じなくなるんだ。彼女はまつげが長くて、目が大きくて八方美人だ。僕のまつげ伸びるかな。

僕今寝たら明日の朝天国で目を覚めるかも。天国に保育園あるかな。僕普段朝起きて保育園に行くんだ。もし天国に保育園あれば、昼寝させない保育園の方がいい。僕昼寝はやだ。昼寝するより遊んだ方が楽しいんだ。でも、保育園の先生たちに分からないんだ。一日中遊ばせる保育園あったらいいね。帰るときキャンディを1個じゃなくて2個くれる保育園がいい。そしたら、1個僕食べて、1個お祖母ちゃんにあげるんだ。今その1個を半分に割ってお祖母ちゃんと食べてるんだ。でも、僕天国に一人で行っちゃうから2個も要らないだろう。

思ってみれば死ぬって悪いことだね。僕が死んじゃったらお祖父ちゃん、お祖母ちゃん、お父ちゃん、お母ちゃん、弟はどうするのだろう。そして、かわいい人形も。僕死にたくないよ。どうして今日はあのスイカの種を食べちゃったのだろう。スイカの種食べたら翌日死ぬこと知ってるのに。夜僕の胃の中にスイカが生えて、それで僕が死んじゃう。僕スイカの種食べないように頑張ったよ。でも、気付かないで2個の種食べちゃった。どうしよう。吐いて出せるかな。スーホの白い馬を読み終わってから死んだ方がいいのに。どうしよう。明日にならないでほしい。

～終～