Аавын дурсамж

Би айлын бага, бага ахаасаа 9 дүү хэнз хүүхэд. Эрх шар гэдэг хочтой байв шүү дээ. Алтан шар үстэй байсан чинь даахийг маань үргээсний дараа гил хар үс ургасан юм гэдэг. Аав маань их эрхлүүлдэг, ээжээсээ бол айж, хийсэн хэргээ нуудаг байлаа.

Хэдэн настай байхад юм бол доо, 6-р сарын 1 гэхэд нэг л их хүйтэн өдөр байсан юм даг, аав маань намайг эрхлүүлж хүүхдийн парк дагуулж явах даалгавар ээжээс аваад, бид хоёр гарч одов оо. 13 аашаа гарган байж хэдэн шил интоорын ундаа авахуулаад л, даавуун торонд хийж аавдаа бариулчаал, тэрнээсээ нэгийг задлаад уухаар буцааж таглаж болохгүй болохоор нэг дор бүгдийг нь год год залгилчаал жорлон руу гүйгээл...
Сюрприз гээд нэг тоглоом байдаг байсан даа, түүнд сууна гэж зүтгээд, тортой ундаагаа манаачид нь захиж хадгалуулчаад хоёулаа суув аа. Би ч хөөрч баясаад, хорвоо дэлхий эргэлдээл бөөн баяр. Буугаад харсан, аав минь гуйвчихсан, хорвоог онож ядан гишгэлээд л, тэндээсээ шууд гараад алсыг харагчид суусийм. Тээр дээр гарсан чинь өвөл шиг хүйтэн, би даараад байна гэж аашлаад, аавын цамцыг нөмөрсөн. Тэгээд ундаагаа нэхсэн чинь манаачийн шовгорт мартчихаж. Ааш хөдлөв... Харих хүртлээ үүрүүлсэн юмдаг. Ингэж нэг парк явж билээ.

5 настай байхдаа бичиг үсэг сурчихсан догь эр нэг удаа ахтайгаа цуг хүнсний 20-р дэлгүүр лүү сүүнд явав. Тэр хүртэл явж сүү авдаг байсан гэхээр ховор бараа байсан юм даг уу.
Хүнсний 20-ын өмнөх троллейбусны буудлын ард Новости агентлагийн мэдээллийн самбар байдаг байлаа. Ололт амжилтаа "дүү нар"-таа гайхуулдаг байсан юм уу даа. Тэрийг нь уншиж гэгээрч байх хооронд троллейбус ирээд, ах маань сүүтэйгээ хамт суугаад явчиж. Эргээд л харсан, таньдаг хүн харагддаггүй, холыг саравчлан харсан чинь зүүн зүгт (гэр уг нь баруун зүгт л дээ) нээх л их нүүгэлтсэн их хүмүүс явж байна. Тэр олон хүмүүс дунд ах маань байгаа байх гээд хойноос нь гүйгээд л байсан, гүйгээд л байсан, Төв шуудан өнгөрөөд тэвчээр алдагдаж асгартал орилов... Нэг ах асууж байна, иргэн Зоригт төөрсөн, ...-р хорооллын ...-р байр ... тоот (гэрийн хаягаа мэддэг онц жаал)-од оршин суугч гэдгээ мэдүүлэв. Троллейбусанд суугаад явсан чинь таньдаг газар харагдаж байна, буугаад л гэр лүүгээ харайлгалаа. Нөгөө ах чинь хөөв, гүйцэгдэлгүй явсаар гэртээ орж иртэл аав уушиг нь сагсайчихсан, ахыг хөөж явуулчаад байж байлаа. Надтай байлдаж тоглож байтал нөгөө хүргэж ирсэн ах санаа нь зовоод гараад явчиж. Ээж орой ирээд нөхцөл байдалтай танилцсаны дараа аавыг зэмлэв "Хүүхдийг чинь хүргэж ирж байгаа хүнд баярлалаа гээд бага зэрэг юм өгөөд гаргахад яадаг байна аа". Ингээд миний паян биш, аавын паян болж дуусав.

Аав минь геологич хүн байсийм, тэр үед геологич мэргэжил стратегийн чухал ач холбогдолтой байсан бололтой, онц чухал мэргэжлийн улмаас цэргийн албанаас чөлөөлөгдсөн юм. Зунжингаа хөдөөгүүр тэнэнэ.
6 настай байхад аав Хөтөлд ажиллах болов. Эрх шараа мэдээж авч явна. Ээжээрээ баахан кекс хийлгэж аваад л гарч өгөв. Хөтөлд нэг байр түрээслэж байсан бололтой, аавынхаа өвөрт унтаад л, Хөтөлийн хүүхдүүдтэй нийлж орос охидыг чулуугаар нүүлгээд л...
Нэг өдөр хоол хийх гээд мах гаргаад тавьчихсан байж. Хонины бүтэн гуя. Би аавыг сатааруулж байх хооронд муур гэрт орж ирээд мах аваад зугтав... Аав цонхоор үсрээд, би ч дагаж үсрээд бөөн хөөцөлдөөн. Махаа эргүүлж авсан, хоолоо хийж идсэн, амттай байсан.

4-р анги төгссөн зун аавыг дагаж Хэнтий явсан. Мөрөн голд шумбаад л жаргаж байтал аав өдөржин ажил хийж зовж байгаа юм шиг санагдаад туслахаар шийдэв. Ажил хийх хүсэлтэй байгаагаа дуулгалаа. Даргадаа хэлж үзье гэж байна. Маргаашаас нь ажилчин ангийн эгнээнд Зоригт хүү шилжив ээ. Ачааны машины тэвшин дээр сууж явж байгаад эзгүй тал дээр хүрз, жоотуутай, газар ухах үүрэгтэй хаягдав. Ирээдүйн геологич болох нь гэж баярласан уу, муу аав минь надад 2 литр ундаа бэлэглэв. За тэгээд ганцаараа үлдээд л ухаж гарлаа. Ухаад л байсан, ухаад л байсан, хөлсөө гоожуулаад, ундаагаа залгилаад, ухаад л байв. Үдийн хоолны цаг болж, намайг авахаар хүмүүс ирлээ. Бусад ажилчид 3 метр гүн ухсан л гэнэ, гэтэл би 1 метр 20 сантиметр гэсэн амжилттай сүүл мушгив. Ирээдүйгүй геологич гэдэг нь танигдаж, аав ч, би ч урамгүй, үдээс хойш ажилгүй болов. Аавын шар гозойсон бололтой, орой нь 5 гар муушиг тоглоод мэргэжлийг нь өвлөсөн хүүхдүүдтэй өрсөлдөгчдөө ёстой будаа болгож өгсөн дөө... Гэхдээ анхны ажил, аавын минь зүтгэл надад 2000 төгрөгийн цалин авчирсан.

Энэ жилийн хавар их сургуулиа төгсөхдөө аав ээж хоёрыгоо урьж аваачсан юм. Далимд нь Тоокёо хавийг сонирхуулах санаатай. Жинхэнэ монгол эр хүн гэж аавыг маань л хэлдэг байх даа гэж хожим бодсон. Өөх мах алагласан гурилтай шөлөө идээд л, Монголдоо амьдрах нь түүний хувьд энэ хорвоогийн жаргал байсан юм болов уу, нутгийн хоолоо санаад бэтгэрэх шахаад ирсэн. Аав ээж хоёртой цуг Монголд ирсэн чинь ээж намайг тоохгүй Орос яваад өгөв, ингээд миний буцах өдөр аав маань онгоцны буудалд хүргэж өгсөн юм. Аавыгаа дахин эрүүл саруул байхад нь харах хувьгүй байж дээ. Эргэж ирээд аавыгаа эмнэлгийн орон дээр үхэлтэй тэмцэлдэн буйг харахад хэцүү байсан. Гэнэтийн явдал болоод ч тэр үү, үргэлж л эрүүл, сэргэлэн цовоо, чанга дуу нь гэрийн хаанаас ч сонсогддог байна гэж боддог байсных ч юм уу, эмч нар найдваргүй гэж хэлсэн ч бяцхан горьдлого тээсээр эмнэлгийн гадаа хонож байхдаа залбирсныг минь бурхан тэнгэр олж сонссонгүй ээ. Үхлийг хүн хэзээ ч ялж чадахгүй биз ээ.

Сайн төрлийг олох болтугай, баяртай аав минь.